Μιλήματα της ζωής

Κάποιοι άνθρωποι που πέρασαν ή περνάνε ήδη από τον κόσμο αυτό δώσανε περισσότερο την καρδιά τους σ’ Αυτόν και ευαισθητοποίησαν την ακοή της ψυχής τους ώστε να «διαβάζουν» τη ζωή και να παίρνουν τις Ουράνιες διδασκαλίες. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Μιλτιάδης Αγγελάτος. Ένα ‘μπουκέτο’ από ωραίες διδακτικές ιστορίες εκδόθηκε το 1950 από τον ίδιο με τίτλο «Αυτά που μου είπε η ζωή», από όπου και θα αναδημοσιεύσω. Μας χρειάζονται…

ΛΥΠΗ ΕΙΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΝ

Κάποιος φυσιοδίφης, με το μικροσκόπιο στο μάτι, ξαπλωμένος σ’ ένα λειβάδι, κυττούσε ώρα πολλή ένα αγρολούλουδο.

Ένας τσοπάνος που ‘τυχε να βόσκη εκεί τα πρόβατά του, μη μπορώντας να καταλάβη πώς ένας σοβαρός κύριος μπορούσε ν’ ασχολείται με τ’ αγριολούλουδα του λειβαδιού, πήγε κοντά στον επιστήμονα και τον ρώτησε τί έκανε τόση ώρα ξαπλωμένος στο γρασίδι.

- Σκύψε και κύτταξε, του είπε ο φυσιοδίφης.

Έσκυψε ο τσοπάνος και κύτταξε μέσα από το μικροσκόπιο. Ξαφνικά ξέσπασε σε κλάμματα και είπε.

- Ώ κύριε, καλύτερα να μη μου δείχνατε.

- Γιατί; Ρώτησε περίεργα αυτός.

- Τόσες φορές, χωρίς να το ξέρω, μ’ αυτά μου τα χοντροπάπουτσα πάτησα πάρα πολλά τέτοια όμορφα πράγματα.

Μα μήπως δε συμβαίνει το ίδιο και με τον αμετανόητο άνθρωπο; Διαβαίνει και ειρωνεύεται, γιατί δεν μπορεί να νοιώσει, όλους εκείνους που ξαπλωμένοι στο γρασίδι της χάριτος του Θεού, θαυμάζουν την πανομορφιά της θείας αγάπης και του ελέους. Και με τα χοντροπάπουτσα της αμάθειάς τους ποδοπατούν τις ευλογημένες τούτες αξίες.

Σκύψε, ψυχή, και κύττα. Δες μέσα από το μικροσκόπιο του Θείου Λόγου, τη λυτρωτική αγάπη που είσαμε τώρα ποδοπατούσες. Τότε θα κλάψης και συ, όπως τόσοι άλλοι. Μη φοβηθής όμως το κλάμμα σου τούτο. Εϊναι ευλογημένα δάκρυα, είναι κλάμμα που φέρνει στη σωτηρία της ψυχής σου.