που απασχολούν τον Άνθρωπο σήμερα...

* * * * * * * * *

* * * * * * * * *
"Le temps est accompli, et le royaume de Dieu s'est approché: repentez-vous et croyez à l'évangile." "The time is accomplished, and the kingdom of God is at hand: repent, and believe the gospel." "Die Zeit ist erfüllt, und das Reich Gottes ist nahe gekommen. Tut Buße und glaubet an das Evangelium." "Ο καιρός συμπληρώθηκε και η βασιλεία τού Θεού πλησίασε· μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο."

******************************************** άνοιξη 2021 *************************************************

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΕΣ (διαχρονικές)


Αθήναι, 1 Οκτωβρίου 1922
Αγαπητοί μου,
Η φίλη μας Πανταχού Παρών, - δηλαδή παρούσα, - από την Αλεξάνδρεια, ήλθε αυτόν τον καιρό στην Αθήνα. Της άρεσε βέβαια ο τόπος, "οι δρόμοι, τα κτίρια, τ' αγάλματα", από τους ανθρώπους όμως έχει κάμποσα παράπονα. Δεν τους βρήκε, λέει, πάρα πολύ ευγενείς, απεναντίας παρατήρησε ένα σωρό αγένειες και βαρβαρότητες. Στα τραίνα π.χ., οι κύριοι κάθουνται κι αφήνουν τις κυρίες και στέκουνται ορθές. Σας πατούν ακόμα κι ούτε σας γυρεύουν συγνώμη. Στο δρόμο, εκεί που πάτε σεμνά στη δουλειά σας, σας πετούν προστυχόλογα και κοροϊδίες. Οι εισπράκτορες, οι σωφέρ, οι αμαξάδες, οι υπάλληλοι, είναι αποτόμοι κι αυθάδεις. Μα κι οι κυρίες ακόμα δεν πάνε πίσω. Την άλλη φορά, λέει, κάποια της ζήτησε την ώρα και της την είπε, μ' αντί ν' ακούσει ένα τυπικό ευχαριστώ, τι άκουσε νομίζετε; "Δεν πάει καλά το ρολόι σου, κορίτσι μου!" Πάλι καλά που δεν της είπε πως τρώει κι άχερα...
Άλλοτε πάλι, στο τραμ, παραχώρησε τη θέση της σε μια ηλικιωμένη κυρία, που την πήρε χωρίς να ευχαριστήσει καθόλου. Αμ' ο εισπράκτορας του τραμ; Επειδή μια μέρα, μην ξέροντας τον κανονισμό, η φίλη μας κατέβηκε από κει που ανεβαίνουν, ο καλός σου εισπράκτορας την έβρισε με τα χειρότερα λόγια! "Αν ήμουν στην Αίγυπτο, λέει, θα του έδινα ένα χαστούκι, - δίνει, βλέπετε, και χαστούκια η φίλη μας, όταν την πνίγει το δίκιο, - θα του 'παιρνα τον αριθμό και θα τον πήγαινα στο καρακόλι, που θα τον έπαυε αμέσως. Μα εδώ δεν υπάρχουν, ως φαίνεται, νόμοι..."
Όχι, κι εδώ υπάρχουν νόμοι. Μόνο που βαριόμαστε να προστρέχουμε σ' αυτούς. Η φίλη μας π.χ. μπορούσε εξαίρετα να πάρει τον αριθμό του εισπράκτορα και τον καταγγείλει "επί εξυβρίσει", θα τον τιμωρούσαν όπως του άξιζε. Κι αν τον έκαναν αυτό όλοι, αν ήξερε κάθε απότομος, κάθε αυθάδης υπάλληλος, πως βρίζοντας, θα πήγαινε φυλακή ή θα πλήρωνε πρόστιμο, το κακό θα περιοριζόταν πολύ. Νόμοι υπάρχουν. Εμείς τους ξεχνούμε για ν' αποφεύγουμε τη φασαρία. Κι αυτή η αμέλεια, η βαργεστισιά είναι ο κυρίοτερος λόγος που αποθρασύνονται οι θρασείς. Ας το ξέρει η φίλη μας και όταν την ξαναβρίσει κανένας απ' αυτούς, ας τον καταγγείλει. Το ίδιο μπορεί να κάνει, να έχει όρεξη, και για κείνους, - κι δυστυχώς, το ξέρω, δεν είναι μόνο οι μάγκες του δρόμου, - που της πετούν στο πέρασμα προστυχόλογα. Και γι' αυτούς υπάρχει νόμος, και μάλιστα πολύ αυστηρός.
Μόνο για τους αγενείς δεν υπάρχει: για τους "κυρίους" που ξαπλώνονται στα τραμ, ενώ δίπλα τους μια ηλικιωμένη κυρία στέκεται ορθή, για την ηλικιωμένη κυρία που της παραχωρείς ευγενικά τη θέση σου και δεν σου λέει ούτε ένα ευχαριστώ, για την άλλη που σε ρωτώ τι ώρα είναι κι ύστερα σου βρίζει το ρολόι, για τον κύριο που σε σκουντά ή σε πατά περνώντας χωρίς να σου ζητήσει συγνώμη, και πάει λέγοντας. Γι' αυτούς, δυστυχώς, δεν υπάρχουν, ούτε μπορούν να γίνουν νόμοι. Είναι ο "άγραφος νόμος" που άμα δεν τον έχει κανείς γραμμένο μέσα του, να τον ακούει κάθε στιγμή και να συμμορφώνεται σε κάθε περίσταση, φαίνεται κι αυτός ο ίδιος αγενής, κι η κοινωνία όπου ανήκει.
Σας ασπάζομαι
Φαίδων

Από το βιβλίο "Αθηναϊκές επιστολές" του σπουδαίου συγγραφέα - δημοσιογράφου Γρηγορίου Ξενόπουλου (9 Δεκεμβρίου 1867 - 14 Ιανουαρίου 1951) (πρώτη έκδοση το 1947, και η παραπάνω αντιγραφή έγινε από την τρίτη έκδοση του οίκου αδελφών Βλάσση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου