ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ

Η μυθική ηρωίδα Αταλάντη, φημιζόταν σ' ολόκληρη την Αρκαδία για την ομορφιά και τη δύναμή της. Πολλοί θαυμαστές της τη ζήτησαν σε γάμο, μα αυτή αρνιόταν πείσμονα να δεκτή, δηλώνοντας ότι ποτέ δε θα παντρευόταν.

Από τις πολλές πιέσεις του πατέρα της, βασιλιά Ιάσου, αναγκάστηκε να υποχωρήση. Δέκτηκε να παντρευτή κείνον που θα τη νικούσε στο αγώνισμα του δρόμου, η ήττα του όμως θα σήμαινε το θάνατό του. Παρ' όλο τον κίνδυνο, πολλοί μαγεμένοι από την ομορφιά της πριγκίπισσας δοκίμασαν, μα πλήρωσαν όλοι με τη ζωή τους το τόλμημά τους.

Τέλος ο Ιππομένης παρουσιάστηκε στον βασιλιά και δήλωσε την επιθυμία του ν' αγωνιστή για την απόκτηση της Αταλάντης. Η μέρα για τ' αγώνισμα έφθασε. Ο Ιππομένης ήρθε στο στίβο, έχοντας κρυμμένα στη ζώνη του τρία χρυσά μήλα, που 'χε κόψει απ' τον κήπο των Εσπερίδων.

Το αγώνισμα άρχισε. Πριν περάση ώρα η Αταλάντη είχε ξεπεράσει τον Ιππομένη. Κείνος τότε, πήρε ένα μήλο από τη ζώνη του και το 'ριξε κάτω. Ο χρυσός καρπός τράβηξε την προσοχή της πριγκίπισσας. "Έχω αρκετό καιρό", είπε και έσκυψε να πάρη το μήλο. Ο Ιππομένης, επωφελούμενος, πλησίασε αρκετά την Αταλάντη, που εξακολουθούσε όμως να τον προσπερνά.

Δεύτερη φορά επανελήφθηκε το τέχνασμα και η πριγκίπισσα, σκεπτόμενη ότι "έχω ακόμη καιρό", έσκυψε για να πάρη το δεύτερο μήλο. Η καινούργια τούτη καθυστέρηση έδωσε στον Ιππομένη την ευκαιρία να ισοσκελίση.

Η στιγμή τώρα ήταν κρίσιμη. Ο Ιππομένης ρίχνει και το τρίτο μήλο. Η Αταλάντη το βλέπει, διστάζει λίγο, αμφιταλαντεύεται, μα τελικά σκύβει, ψιθυρίζοντας' "έχω ακόμη καιρό" να τον προσπεράσω.

Αυτό ήταν όλο. Ο Ιππομένης κάνοντας μια τελευταία υπεράνθρωπη προσπάθεια, κατορθώνει να προσπεράση και να τερματίση πρώτος με διαφορά λίγων βημάτων. Η Αταλάντη είχε νικηθή και αιτία της ήττας της αυτής, ήταν η σφαλερή της σκέψη, ότι "είχε ακόμη καιρό".

Στην παγίδα που 'πεσε η Αταλάντη, πολλοί πέφτουν σήμερα. Ο διάβολος με τα πανούργα τεχνάσματά του, σαν άλλος Ιππομένης, προσπαθεί να τους παραπλανήση, να μη φθάσουν ποτέ στη σωτήρια χάρη του Χριστού, να στερηθούν το βραβείο της άνω κλήσεως.

Τρέχει και ρίχνει μπροστά στο δρόμο τους κάποιο χρυσό μήλο. Είναι οι επιδιώξεις που 'χει ο καθένας στη ζωή. Οι σπουδές που πρέπει να τελειώσουν, η προίκα που πρέπει να φτιαχτή, η επιχείρηση που πρέπει ν' απλώση και άλλα πολλά, είναι τα μήλα που σκύβουν οι άνθρωποι για ν' αρπάξουν.

Και το τέρμα; η λύτρωση της ψυχής τους; το έργο τους για τον Κύριο; Γι' αυτά, "έχουν καιρό ακόμη". Και αναβάλλουν, πότε σκύβουν, άλλες φορές τρέχουν, ξανά σκύβουν, χωρίς ποτέ να τερματίζουν.

Μη σε ξεγελά, άνθρωπε, ο εχθρός της ψυχής σου, με το ψέμα, ότι "έχεις ακόμη καιρό". Κείνο που σου ανήκει είναι το παρόν, η τωρινή στιγμή που ζής. Μη την αφήσης ανεκμετάλλευτη. Τακτοποίησε το ζήτημα της σωτηρίας σου, εργάσου για τον Κύριό σου και τότε ο Χριστός θα σου δώση τη δύναμη και την ευκαιρία, να τακτοποιήσης κάθε ευγενή και αγνή επιδίωξή σου στη ζωή.

ΜΙΛΤ. Δ. ΑΓΓΕΛΑΤΟΣ

"αυτά που μου 'πε η Ζωή"

Αθήνα, 1950

PEREUNT ET IMPUTANTUR

Κάποτε ένας γέροντας κειτόταν πάνω στο επιθανάτιο κρεβάτι του. Η φοβισμένη μορφή του και τα ορθάνοιχτα μάτια του, έδειχναν ότι κάποιο όραμα έβλεπε.

Όταν ξανάρθε στο πρόσωπό του η γαλήνη, άρχισε να κλαίη και να λέη.

- Έβλεπα πριν από λίγο πολυάριθμες, σαν αμέτρητο σμήνος πουλιών, όλες τις ώρες της ζωής μου έτοιμες να με συνοδέψουν στο Υπέρτατο Δικαστήριο. Κάθε μια, με ξεχωριστή μορφή, κινιόταν εναντίον μου απειλητικά, έτσι που μ’ έκανε να παγώνω.

Ψίθυροι υπόκοφοι και λόγια καταδικαστικά ακούγονταν μεταξύ τους. Όλες με κύτταζαν με βλέμμα εξωργισμένο.

- Μας καταπάτησες και μας περιφρόνησες. Μας ανάγκασες να κοκκινίσουμε από ντροπή. Μας γέμισες από την αλαζονεία σου, από τις μάταιες σκέψεις και τα ανόητα σχέδιά σου. Μας έκανες ωχρές με την αμέλεια και την τεμπελιά σου. Έ! Λοιπόν, τώρα γινόμαστε οι κατήγοροί σου.

Πόση τραγική αλήθεια δεν κρύβεται στο παραπάνω περιστατικό! Δεν είναι λίγοι, για να μη πούμε πως είναι οι περσότεροι, οι άνθρωποι κείνοι που περνούν, ή καλύτερα σπαταλούν, τα οσαδήποτε χρόνια της ζωής τους μέσα στην αδράνεια και την αμέλεια, την αναποφασιστικότητα και την αναβολή. Και φθάνουν στα 50, στα 60 και παραπάνω χρόνια, χωρίς να ‘χουν να παρουσιάσουν κανένα έργο, καμιά υπόθεση τελειωμένη, καμιά συμβολή στη μεγάλη οικογένεια που λέγεται ανθρωπότης.

Τι κρίμα, αλήθεια! Ας σκεπτώμαστε κάθε στιγμή ότι «οι μέρες μας παρέρχονται και διατρέχουμε τα χρόνια μας σαν σκέψη. Τα χρόνια παρέρχονται και μεις πετάμε». Ας βιαστούμε λοιπόν να πραγματοποιήσουμε την αποστολή μας δω στη γη. Και είναι διττή: Να γνωρίσουμε τον Δημιουργό και Λυτρωτή μας και να εξαγγείλουμε τις αρετές του σ’ όσους βρίσκονται μακρυά απ’ την αγάπη του.

Ας ζούμε λοιπόν, «εξαγοραζόμενοι τον καιρό μας». Ο τίτλος της ιστορίας μας βρίσκεται γραμμένος σ’ ένα ηλιακό ρολόι στην Οξφόρδη και σημαίνει : «Οι ώρες παρέρχονται και θα δώσουμε λόγο».

Ας μη ξεχνάμε, πως η σπατάλη του χρόνου είναι ανεπανόρθωτη. «Χρήματα εάν απωλέσωμεν, έγραφε ο Μέγας Βασίλειος, δυνάμεθα και αύθις, αυτά επιλαβέσθαι’ καιρόν δε εάν απωλέσωμεν, αλλ’ ευρείν ου δυνάμεθα».

ΜΙΛΤ. Δ. ΑΓΓΕΛΑΤΟΣ

‘Αυτά που μου ‘πε η Ζωή’

Αθήνα, 1950

(έχει διατηρηθεί η ορθογραφία της εκδόσεως)

Tροχoς & Ζωη: 13 τρόποι για να μειώσετε την κατανάλωση βενζίνης

Tροχoς & Ζωη: 13 τρόποι για να μειώσετε την κατανάλωση βενζίνης: "Το ΚΑΠΕ (Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών και Εξοικονόμησης Ενέργειας) έχει κωδικοποιήσει 13 βασικές αρχές του eco-driving. Σύμφωνα με αυτές ο οδηγ..."

Σύγχρονα Κοινωνικά Προβλήματα

ΚΕΦΑΛΗ Ο ΑΝΤΡΑΣ;

ΚΑΡΔΙΑ Η ΓΥΝΑΙΚΑ!

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή «...ο άντρας είναι κεφαλή της γυναικός όπως ο Χριστός της Εκκλησίας» (Εφέσ. 5ε΄/23)

Άρα η γυναίκα είναι το σώμα σε αυτή την αγία Ενότητα. Το σώμα που περιέχει ζωτικά όργανα όπως ...η καρδιά!

Ο Χριστός δεν έχει ανάγκη βελτίωσης διότι είναι Τέλειος. Ο άντρας σου όμως δεν είναι ο Χριστός!

Τώρα που ξέρεις πώς ζητά ο Θεός από τον άντρα σου να είναι απέναντί σου, (διαβάστε μαζί το προηγούμενο άρθρο) νομίζω ότι οφείλεις κι εσύ να τον βοηθήσεις να γίνει έτσι.

Η κάθε προσπάθεια που θα κάνεις για εκείνον, θα έχει τελικό αποδέκτη κέρδους και εσένα!

Η κεφαλή δεν θα μπορεί ούτε να σκέπτεται, ούτε να αποφασίζει, ούτε να λειτουργεί σωστά, αν δεν τροφοδοτείται όπως πρέπει, με αίμα από την καρδιά!

Γίνε η καρδιά του άντρα σου!

Ο Κύριος επέλεξε να μας εξηγήσει τα συναισθήματά Του και τη σχέση Του με την Εκκλησία Του, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του γάμου! (Ματθ. 25κε΄/5, Ιωάν. 3γ΄/29 κ.ά.)

Πόση αξία φαίνεται να έχει ο γάμος στα μάτια του Θεού! Έχει και για εσένα;

Υπάρχουν «χριστιανοί» στον κόσμο που ΛΕΝΕ ότι τιμούν τον Χριστό ενώ ο Ίδιος δεν τους αναγνωρίζει (Ματθ.7ζ’/23).

Είσαι βέβαιη ότι τιμάς τον άντρα σου; Εκείνος το ξέρει; Μην υποθέτεις. Ρώτα τον!

Θα έχεις ακούσει πως η Εκκλησία έζησε περιόδους (και ζει) όπου πλήθος μαρτύρων έδωσαν τη ζωή τους για τον μεγάλο «έρωτα» της ψυχής τους, τον Ιησού. Εσύ θα έδινες τη ζωή σου για τον άντρα σου; Εκείνος το παραδέχεται;

Ο Χριστός συχνά θαυμάζει τους πιστούς Του (Λουκ.7ζ΄/9, Μτ. 15ιε΄/28).

Είναι η ζωή σου τέτοια ώστε να σε θαυμάζει ο άντρας σου;

Ο Χριστός θέλει η Εκκλησία Του να διαθέτει χρήματα για πραγματικές ανάγκες των παιδιών Του και του Πλησίον και ένα μικρό μέρος για τον τεχνητό καλλωπισμό και την ευπρέπειά της. Εσύ τι απαιτήσεις έχεις από τον οικογενειακό προϋπολογισμό; Λογικές ή υπερβολικές; Κρίνε μόνη σου...

Τιμά η Εκκλησία τον Χριστό για την προσφορά της Θυσίας και της Αγάπης Του! Το ξέρω ότι εκτιμάς την προσφορά του άντρα σου στην οικογένεια. Δείξε το όμως! Πες του το! Μη σκεφτείς «εκείνος εκτιμά τη δική μου προσφορά;» Ίσως το ίδιο σκέφτεται κι εκείνος για εσένα. Κάνε εσύ την αρχή! Δεν θα χάσεις...

Είναι γεγονός ότι η Εκκλησία κάνει λάθη. Όχι ο Χριστός. Θα έπρεπε λοιπόν ο άντρας σου να προσέχει περισσότερο τη ζωή του.

Σωστό.

Από την άλλη όμως μη παραβλέπεις το ότι οφείλεις κι εσύ συγγνώμες πολλές... ΞΕΡΕΙΣ γιατί. Έτσι δεν είναι;

Ζήτησέ του συγγνώμη γι αυτά που σου αναλογούν... Όχι με σφιγμένα δόντια αλλά από καρδιάς! Κάνε το δικό σου μέρος και θα δεις ότι θα βγει όφελος μεγάλο.

Καταδίκασε τη μέθοδο «δεν θα του μιλώ για εκδίκηση» και απομάκρυνε από τη ζωή σου τους αποτυχημένους συμβούλους που σε προτρέπουν ενάντια στον άντρα σου. Σκέψου τι θα συνέβαινε αν δεχόταν ο Χριστός τον κατήγορο της ψυχής σου...

Η Εκκλησία του Χριστού είναι ταπεινή, γλυκιά, ευλογημένη, διέπεται από ήσυχο πνεύμα ειρήνης, προσπαθεί να αρέσει στον Χριστό, υψώνει και παινεύει τον Νυμφίο της στα μάτια τον παιδιών Του και του κόσμου,

προσέχει ώστε και οι εκτός του οίκου της να τη θεωρούν συνετή και αγία.

Αυτά επιδιώκεις κι εσύ;

Η Εκκλησία θεωρεί απολύτως σημαντική την άποψη του Νυμφίου της για εκείνη. Για εσένα είναι σημαντική η άποψη του άντρα σου για εσένα;

Η Εκκλησία του Χριστού δεν είναι έρμαιο στις εντολές του κοσμικού φρονήματος, αλλά με ξεχωριστή δυναμική πάει κόντρα στο ρεύμα του κόσμου και το αυτό διδάσκει στα παιδιά Του! Το ίδιο κάνεις εσύ;

Η Εκκλησία δεν Τιμά τον Χριστό επειδή «έτσι πρέπει» αλλά επειδή Τον αγαπά. Τίμησέ τον άντρα σου, δώσε του την Αγάπη σου! Και γι αυτήν την αγάπη σου θα σε τιμήσει ο Θεός!

Όχι μόνο στην άλλη ζωή ...αλλά ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!

Δοκίμασέ το!

Ματθαίος Πέκος

http://www.christianity.gr/

Δώσε αυτό που έχεις, το Χριστό

Κοιτάζοντας γύρω μας όλο και πιο σπάνια βλέπουμε χαρούμενους ανθρώπους. Τα προβλήματα είναι πολλά και οι λύσεις δυσεύρετες. Πολλοί άνθρωποι γύρω μας αισθάνονται μόνοι και απομονωμένοι από το περιβάλλον τους, ενώ άλλοι είναι βαθιά πληγωμένοι. Συνήθως, προχωρούν μουτρωμένοι και νευρικοί. Η ψυχή τους διψάει και πεινάει και δεν ξέρουν το γιατί. Όλο και περισσότεροι είναι απογοητευμένοι από τα πάντα, ακόμα και από τον ίδιο τους τον εαυτό. Πολλοί βρίσκονται στα όρια της κατάθλιψης. Τα προβλήματα ποικίλουν. Άλλοτε είναι οικογενειακά, άλλοτε αρρώστιες, διαζύγια, ανεργία, χρέη, αδικία…

Σαν αποτέλεσμα αρκετοί άνθρωποι περιμένουν κάτι να αλλάξει τη ζωή τους, κάτι ψάχνουν να γεμίσει το κενό στην καρδιά τους…

Αλήθεια, ποιος και πώς μπορεί να τους βοηθήσει;

Η απάντηση θα λέγαμε, είναι απλή. Ποιος άλλος παρά ο Ιησούς Χριστός; Αλλά η Αγία Γραφή μας επισημαίνει μία πολύ μεγάλη αλήθεια: Πώς θα γνωρίσουν οι άνθρωποι και θα πιστέψουν στον Χριστό αν κάποιος δεν τους μιλήσει γι’ Αυτόν; (βλ. Ρωμ. ι’:14-17)

Ίσως αυτή είναι η απάντηση για όσους από εμάς αναρωτιόμαστε: Τι μπορώ εγώ να κάνω για τους συνανθρώπους μου; Οι δυνάμεις μου είναι μικρές, τι μπορώ να τους προσφέρω;

Ο Ιησούς Χριστός, όταν θέλησε να ταΐσει χιλιάδες ανθρώπους που τον ακολουθούσαν, χρησιμοποίησε τους μαθητές Του, μάλιστα τους πρόσταξε: «Δότε σεις εις αυτούς να φάγωσι» (Μαρκ. ς’:37), αν και το μόνο που είχαν οι μαθητές ήταν λίγα ψάρια και λίγο ψωμί. Είχαν όμως και τον Κύριο δίπλα τους. Η ευλογία του Κυρίου τους προμήθευσε την τροφή που τελικά χόρτασε χιλιάδες ανθρώπους. Από τα δικά Του χέρια πήραν και με τις μικρές τους δυνάμεις, έδωσαν στους συνανθρώπους τους αυτό που είχαν ανάγκη.

Σήμερα, ποια είναι η μεγαλύτερη ανάγκη των συνανθρώπων μας;

Σίγουρα δεν έχουν διάθεση για παρατηρήσεις και ηθικολογίες ή κάποιος να τους επισημάνει μόνο τις αστοχίες και τα λάθη τους. Αυτό που θέλουν με όλη τους την καρδιά είναι κάποιος να σταθεί δίπλα τους και να τους βοηθήσει. Να τους απλώσει το χέρι και να τους αγαπήσει. Αυτό είναι και το κίνητρο που πρέπει να έχει κάθε αναγεννημένος Χριστιανός, η αγάπη για τον πλησίον.

Εκτός από τα καλά έργα καλούμαστε να δώσουμε στους γύρω μας αυτό που λάβαμε από τον Κύριο. Ο Κύριος είπε: «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε» (Ματθ. ι’:8). Δηλαδή αυτό που λάβατε από τον Θεό, αυτό και να δώσετε και μάλιστα χωρίς κανένα δικό σας όφελος. Άρα, πρέπει να αναρωτηθεί κάποιος: τι έλαβα από το Χριστό; Και τότε η απάντηση γίνεται ξεκάθαρη. Ό,τι με βοήθησε και άλλαξε τη δική μου ζωή, μπορεί να βοηθήσει και να αλλάξει και τη ζωή των συνανθρώπων μου. Αρκεί να τους το φανερώσω.

Ο Χριστός μας έδωσε φως, μας έδωσε ελπίδα, μας χάρισε ελευθερία και παρηγοριά, μας χάρισε ειρήνη και χαρά. Ο Χριστός μας φανέρωσε την ουράνια πατρίδα, την αιώνια ζωή. Ο Χριστός μας συγχώρεσε, μας περιέθαλψε, μας βοήθησε, μας έφερε την καλή αγγελία. Ο Χριστός είναι φίλος μας και βοηθός μας. Όλα αυτά που έχουμε είναι λίγα; Όχι, είναι πολλά και πολύτιμα για τους συνανθρώπους μας.

Όποια βοήθεια και αν προσφέρουμε καλό είναι να συνοδεύεται με την ομολογία της χάρης του Χριστού στη ζωή μας. Έτσι, δε θα είναι ένα καλό έργο με περιορισμένη αποτελεσματικότητα, αλλά μαζί με την ομολογία μπορεί να φέρει ριζικές αλλαγές στη ζωή των ανθρώπων, με αιώνια αποτελέσματα γι’ αυτούς και ουράνιο καρπό για εμάς.

Ας δείξουμε στους συνανθρώπους μας πού και πώς να οικοδομήσουν τη ζωή τους. Να τους δώσουμε τα υλικά, το Ευαγγέλιο του Χριστού που έχει χρυσό, ασήμι και τίμιους λίθους. Ας τους δείξουμε τα θεμέλια της διδαχής των αποστόλων και τον ακρογωνιαίο λίθο, τον Χριστό.

Ας τους δώσουμε αυτό που έχουμε, αυτό που μας χάρισε ο Θεός, τον ίδιο Του τον Γιό, τον Ιησού Χριστό. Όχι μόνο δε θα χάσουμε, αλλά θα μας χαριστεί αιώνιος καρπός.

«Πας λοιπόν όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω ομολογήσει και εγώ αυτόν έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς» Ματθ ι’:32.

Αιμίλιος Μπαρμπάτος

http://www.christianity.gr/

Το σχέδιο του Θεού

Ο Θεός φρόντισε μέσα στο Λόγο Του να φανερώνεται η βουλή του, η πρόθεσή του και το σχέδιο του, για ένα πλάσμα που θέλησε να φτιάξει με τα χέρια Του, που θα ήταν κατ’ εικόνα και ομοίωσή του και που θα αποτελούσε το αντικείμενο της αγάπης Του, και της ΑΙΩΝΙΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΑΣ (Γένεση α’:26-28).

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ βιβλίο που αναφέρει το πως έγιναν ο Ουρανός και η Γη. Στην αρχή εποίησεν ο Θεός τον Ουρανό και τη Γη (Γεν. α’:1).

Στο 26 εδάφιο του α΄ κεφ. της Γενέσεως ο Πατέρας, ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιο, αποφάσισαν «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών…».

Στο 7 εδάφιο του β΄ κεφ. της Γενέσεως η Αγία Γραφή μας λέει: «Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρες αυτού πνοήν ζωής και έγινε ο άνθρωπος (ο ΑΔΑΜ) εις ψυχήν ζώσαν».

Στη συνέχεια ο λόγος του Θεού μας λέει ότι ο Θεός δήλωσε: «Δεν είναι καλό να είναι ο άνθρωπος (ο ΑΔΑΜ) μόνος, θα κάμω βοηθόν όμοιον με αυτόν». Του έφτιαξε την ΕΥΑ.

Από την ανωτέρω διαδικασία που ακολουθεί ο πλάστης Δημιουργός Θεός με την άπειρη αγάπη Του, που περιβάλλει τον Άνθρωπό Του, φτιάχνει, τον ουρανό, τη ΓΗ, τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, ΒΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΔΑΜ μέσα στο χώρο αυτό, του ΕΔΩΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΑ και η χαρά τους είναι πλήρης.

Το περιβάλλον παραδεισένιο, η συντροφικότητα η ανθρώπινη εξασφαλισμένη, και η παρουσία του Πλάστη Δημιουργού Θεού αδιάκοπη. Κάθε δειλινό εξέφραζε την άπειρη αγάπη του ο Θεός όταν επισκεπτόταν τον ΑΔΑΜ και την ΕΥΑ και συνομιλούσε μαζί τους.

Αλήθεια, θα μπορούσε να τους συμβεί κάτι ωραιότερο, πιο θαυμαστό και ευάρεστο από αυτό που τους χάρισε ο Θεός ο Παντοκράτωρ; Αυτό μόνο ένας Θεός θα μπορούσε να το πραγματοποιήσει, ξεδιπλώνοντας την άπειρη αγάπη Του στον άνθρωπο, για να μας δώσει να εννοήσουμε το μήκος και πλάτος και βάθος και ύψος της αγάπης του Θεού που υπερβαίνει πάσαν Γνώσιν (Εφεσίους γ΄:19).

Ο Θεός όμως που θέλει να διαπιστώσει αν αυτά τα οποία μας δίνει τα εκτιμάμε ανάλογα με την έκφραση της ευγνωμοσύνης μας, και της υπακοής μας σ’ αυτόν, δοκίμασε τότε τον Αδάμ και την Εύα με την πιο απλή εντολή, θα λέγαμε, να μη φάτε από το δένδρο της Γνώσεως του καλού και του κακού. Οι πρωτόπλαστοι δεν πρόσεξαν και αμάρτησαν. Αποτέλεσμα, έχασαν τον παράδεισο, έχασαν την παρουσία του Πλάστη τους, έχασαν την ειρήνη τους, και η καρδιά τους γέμισε από φόβο, αισθάνθηκαν ότι ήσαν γυμνοί, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να κρύψουν την παράβασή τους με φύλλα συκιάς.

Το ανθρώπινο γένος, θα λέγαμε, αποστάτησε από το Θεό, αλλά ο Θεός πάντοτε διάλεγε τους δικούς Του ανθρώπους που θέλησαν να περπατήσουν στο Άγιο θέλημά Του.

Ο Θεός του ουρανού και της Γης, τόσο πολύ αγάπησε τον κόσμο, ώστε έδωκε τον Υιόν Αυτού το μονογενή, δια να μη απολεσθεί πας ο πιστεύων εις Αυτόν αλλά να έχει ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ.

Σήμερα εμείς που έχουμε στα χέρια μας «γεγραμμένο» το λόγο του Θεού (την Αγία Γραφή) και μελετούμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον, είμαστε τελείως αδικαιολόγητοι να αποτύχουμε να ευαρεστήσουμε το Θεό μας, τον Πλάστη μας, το Δημιουργό μας, το Σωτήρα μας τον Ιησού Χριστό τον Υιό και Λόγο του Θεού που σταυρώθηκε και πλήρωσε με το αίμα Του ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΜΑΣ, και αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας.

Σήμερα όλοι όσους ο Χριστός έχει ΣΩΣΕΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΕΙ έχουμε μια μεγάλη ευθύνη να βροντοφωνάξουμε σε κάθε άνθρωπο που ο Θεός φέρνει στο διάβα της ζωής μας: «Θέλω στο ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ για την αγάπη του ΘΕΟΥ σε όλους θέλω να διδάξω την ιστορία του Χριστού».

Γιώργος Κυριανάκης

http://www.christianity.gr/

Πρόσκληση - 53η Πανελλήνια Σύναξη Νέων