ΣΠΟΤ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 54η ΣΥΝΑΞΗ ΝΕΩΝ 2011 ΤΗΣ ΕΑΕΠ

Αναζητώντας ξεκούραση στα σκουπίδια....(Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας)

Αναζητώντας ξεκούραση στα σκουπίδια....(Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας)

ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΕΣ (διαχρονικές)

Αθήναι, 1 Οκτωβρίου 1922

Αγαπητοί μου,

Η φίλη μας Πανταχού Παρών, - δηλαδή παρούσα, - από την Αλεξάνδρεια, ήλθε αυτόν τον καιρό στην Αθήνα. Της άρεσε βέβαια ο τόπος, "οι δρόμοι, τα κτίρια, τ' αγάλματα", από τους ανθρώπους όμως έχει κάμποσα παράπονα. Δεν τους βρήκε, λέει, πάρα πολύ ευγενείς, απεναντίας παρατήρησε ένα σωρό αγένειες και βαρβαρότητες. Στα τραίνα π.χ., οι κύριοι κάθουνται κι αφήνουν τις κυρίες και στέκουνται ορθές. Σας πατούν ακόμα κι ούτε σας γυρεύουν συγνώμη. Στο δρόμο, εκεί που πάτε σεμνά στη δουλειά σας, σας πετούν προστυχόλογα και κοροϊδίες. Οι εισπράκτορες, οι σωφέρ, οι αμαξάδες, οι υπάλληλοι, είναι αποτόμοι κι αυθάδεις. Μα κι οι κυρίες ακόμα δεν πάνε πίσω. Την άλλη φορά, λέει, κάποια της ζήτησε την ώρα και της την είπε, μ' αντί ν' ακούσει ένα τυπικό ευχαριστώ, τι άκουσε νομίζετε; "Δεν πάει καλά το ρολόι σου, κορίτσι μου!" Πάλι καλά που δεν της είπε πως τρώει κι άχερα...

Άλλοτε πάλι, στο τραμ, παραχώρησε τη θέση της σε μια ηλικιωμένη κυρία, που την πήρε χωρίς να ευχαριστήσει καθόλου. Αμ' ο εισπράκτορας του τραμ; Επειδή μια μέρα, μην ξέροντας τον κανονισμό, η φίλη μας κατέβηκε από κει που ανεβαίνουν, ο καλός σου εισπράκτορας την έβρισε με τα χειρότερα λόγια! "Αν ήμουν στην Αίγυπτο, λέει, θα του έδινα ένα χαστούκι, - δίνει, βλέπετε, και χαστούκια η φίλη μας, όταν την πνίγει το δίκιο, - θα του 'παιρνα τον αριθμό και θα τον πήγαινα στο καρακόλι, που θα τον έπαυε αμέσως. Μα εδώ δεν υπάρχουν, ως φαίνεται, νόμοι..."

Όχι, κι εδώ υπάρχουν νόμοι. Μόνο που βαριόμαστε να προστρέχουμε σ' αυτούς. Η φίλη μας π.χ. μπορούσε εξαίρετα να πάρει τον αριθμό του εισπράκτορα και τον καταγγείλει "επί εξυβρίσει", θα τον τιμωρούσαν όπως του άξιζε. Κι αν τον έκαναν αυτό όλοι, αν ήξερε κάθε απότομος, κάθε αυθάδης υπάλληλος, πως βρίζοντας, θα πήγαινε φυλακή ή θα πλήρωνε πρόστιμο, το κακό θα περιοριζόταν πολύ. Νόμοι υπάρχουν. Εμείς τους ξεχνούμε για ν' αποφεύγουμε τη φασαρία. Κι αυτή η αμέλεια, η βαργεστισιά είναι ο κυρίοτερος λόγος που αποθρασύνονται οι θρασείς. Ας το ξέρει η φίλη μας και όταν την ξαναβρίσει κανένας απ' αυτούς, ας τον καταγγείλει. Το ίδιο μπορεί να κάνει, να έχει όρεξη, και για κείνους, - κι δυστυχώς, το ξέρω, δεν είναι μόνο οι μάγκες του δρόμου, - που της πετούν στο πέρασμα προστυχόλογα. Και γι' αυτούς υπάρχει νόμος, και μάλιστα πολύ αυστηρός.

Μόνο για τους αγενείς δεν υπάρχει: για τους "κυρίους" που ξαπλώνονται στα τραμ, ενώ δίπλα τους μια ηλικιωμένη κυρία στέκεται ορθή, για την ηλικιωμένη κυρία που της παραχωρείς ευγενικά τη θέση σου και δεν σου λέει ούτε ένα ευχαριστώ, για την άλλη που σε ρωτώ τι ώρα είναι κι ύστερα σου βρίζει το ρολόι, για τον κύριο που σε σκουντά ή σε πατά περνώντας χωρίς να σου ζητήσει συγνώμη, και πάει λέγοντας. Γι' αυτούς, δυστυχώς, δεν υπάρχουν, ούτε μπορούν να γίνουν νόμοι. Είναι ο "άγραφος νόμος" που άμα δεν τον έχει κανείς γραμμένο μέσα του, να τον ακούει κάθε στιγμή και να συμμορφώνεται σε κάθε περίσταση, φαίνεται κι αυτός ο ίδιος αγενής, κι η κοινωνία όπου ανήκει.

Σας ασπάζομαι

Φαίδων

Από το βιβλίο "Αθηναϊκές επιστολές" του σπουδαίου συγγραφέα - δημοσιογράφου Γρηγορίου Ξενόπουλου (9 Δεκεμβρίου 1867 - 14 Ιανουαρίου 1951) (πρώτη έκδοση το 1947, και η παραπάνω αντιγραφή έγινε από την τρίτη έκδοση του οίκου αδελφών Βλάσση.

Πρόσκληση στην 54η Πανελλήνια Σύναξη Νέων

ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΔΑΪΣ: http://www.christianity.gr/index.php?module=article&art_id=3239

ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ & ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Στην τελική ευθεία το Ανταλλακτήριο Αγροτικών Προϊόντων στο κέντρο της Αθήνας

Ανταλλακτήριο αγροτικών προϊόντων: ένα μέτρο κατά τής κρίσεως"

Στην τελική ευθεία το Ανταλλακτήριο Αγροτικών Προϊόντων στο κέντρο της Αθήνας. Αγρότες: Δηλώστε συμμετοχή. Ελεύθεροι bloggers: Διαδώστε την προσπάθεια την καλή. ΜΜΕ της περιφέρειας: Γνωστοποιείστε το στους αγρότες. Εμπρός να τους δείξουμε ότι μπορούμε να διαχειριστούμε το σπίτι μας, την Ελλάδα μας, στις δύσκολες εποχές που βιώνουμε.

Στην τελική φάση της οργάνωσής του βρίσκεται το Ανταλλακτήριο Αγροτικών Προϊόντων, που εδώ και καιρό προετοιμάζει το Πατριωτικό Μέτωπο, με στόχο να φέρει σε άμεση επαφή, χωρίς μεσάζοντες και «προστάτες», τους Έλληνες αγρότες με τους Έλληνες καταναλωτές, σε τιμές χωραφιού.

Έχει ήδη βρεθεί ο χώρος στο κέντρο της Αθήνας, ενώ αυτές τις μέρες θα τοποθετηθούν τα ράφια και τα άλλα υποστηρικτικά της οργάνωσής του συστήματα, για την άμεση επαφή του Έλληνα αγρότη, με τον Αθηναίο καταναλωτή και την όσο καλύτερη γίνεται εξυπηρέτησή του.

Βρισκόμαστε σε μια πάρα πολύ λεπτή φάση όπου η συνεργασία όλων των Ελλήνων Πατριωτών, είναι απαραίτητη. Για τον λόγο αυτό, το Κίνημα ξεκαθαρίζει:

1. Η διαχείριση του χώρου, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΚΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜ. Θα βασίζεται στην αυτοοργάνωση, έτσι όπως εξ’ άλλου θα έπρεπε, για ένα Κίνημα βαθύτατα δημοκρατικό, όπως το Πατριωτικό Μέτωπο. Η Επιτροπή Διαχείρισης του Ανταλλακτηρίου, θα είναι μικτή, από τους ίδιους τους αγρότες και από την ομάδα εθελοντών που ήδη διαμορφώνεται και η οποία είναι ανοιχτή σε όποιον επιθυμεί να βοηθήσει.

2. Ο χώρος διατίθεται τουλάχιστον για την πιλοτική του φάση ΔΩΡΕΑΝ, ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΤΙΤΙΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ. Η μοναδική υποχρέωση που έχουν οι αγρότες, είναι να μεταφέρουν τα προϊόντα τους, να τα τοποθετούν στα ράφια του ανταλλακτηρίου και να τα διαθέτουν στο κοινό.

3. Στο ανταλλακτήριο, μπορούν να συμμετέχουν ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΑΓΡΟΤΕΣ όπου θα πωλούν ΜΟΝΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΙΟΝΤΑ. Αποκλείονται όσοι διακινούν προϊόντα άλλων αγροτών όπως και «παραγωγοί λαϊκών αγορών».

4. Στην πρώτη αυτή φάση, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥΣ ΝΑ ΔΙΑΚΙΝΗΘΟΥΝ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΨΥΓΕΙΑ. (Νωπά, γαλακτοκομικά κλπ). Θα διακινηθούν (μέχρι την επόμενη φάση κατά την οποία το ανταλλακτήριο θα εξοπλισθεί με τους προβλεπόμενους υγειονομικούς χώρους), μόνο προϊόντα που δεν χρειάζονται συντήρηση, όπως φασόλια, λάδια, ελιές, ρύζια, κρασιά, τσίπουρα κλπ.

Το Πατριωτικό Μέτωπο σε αυτήν την φάση:

1. Καλεί τους Έλληνες αγρότες να δηλώσουν συμμετοχή στο Ανταλλακτήριο, υποβάλλοντας τα στοιχεία και τα προϊόντα τους στο Πατριωτικό Μέτωπο στην σελίδα http://www.pamet.gr/ContactForm.html ή στέλνοντας email στο pametopo@gmail.com, φάξ στο 2103311652 ή ακόμη επικοινωνώντας με τα τηλέφωνα 2103311642 και 6980292626.

2. Παρακαλεί τους ανεξάρτητους Έλληνες bloggers, να διαδώσουν το μήνυμα, δεδομένου ότι τα φερέφωνα του ΔΝΤ μεγάλα ΜΜΕ, θα συνεχίσουν την ομερτά που έχουν επιβάλλει στο ΠΑΜ. Το διαδίκτυο και οι ανεξάρτητες Πατριωτικές φωνές του, μπορούν να συμβάλλουν τα μέγιστα, στο σπάσιμο του αποκλεισμού των πατριωτικών κινήσεων που έχουν επιβάλλει τα μεγαλοκάναλα των μεγαλοεργολάβων.

3. Θερμοπαρακαλεί τα τοπικά και περιφερειακά ΜΜΕ και τον Τύπο, που λειτουργούν και απευθύνονται σε αγροτικές κυρίως περιοχές της χώρας, να προωθήσουν την υπόθεση του Ανταλλακτηρίου. Θα βοηθήσουν έτσι τους αγρότες μας να καταλάβουν πως κάποια στιγμή, θα πρέπει και αυτοί να συμμετέχουν στον αγώνα για να ξεπεραστούν τα εμπόδια των μεσαζόντων που κατακλέβουν σε τιμές εξευτελιστικές τα προϊόντα τους.

4. Τέλος, καλεί όλον τον ελληνικό λαό να καταλάβει, πως ή προσπάθεια αυτή του Ανταλλακτηρίου, είναι ότι πιο φρόνιμο μπορεί να πράξουμε όλοι μαζί, για να προετοιμαστούμε για την καταιγίδα που μας ετοιμάζουν οι νεοταξίτες και οι τοκογλύφοι που κυβερνούν τη χώρα. Αν το πιλοτικό αυτό σχέδιο πετύχει, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο της πλήρους ανάπτυξης Ανταλλακτηρίων σε όλη τη χώρα και σε πολλαπλά πεδία διάθεσης της πρωτογενούς παραγωγής αλλά και της μεταποίησης, κατευθείαν από την πρωτογενή παραγωγή και χωρίς αισχροκέρδεια, στον Έλληνα καταναλωτή. Παράλληλα, θα αποδείξουμε πως δεν χρειαζόμαστε διεθνείς «προστάτες», που με τα πολυκαταστήματά τους, ελέγχουν την τσέπη μας και φυσικά κατευθύνουν και τις καταναλωτικές μας επιλογές σε εισαγόμενα προϊόντα, αμφιβόλου ποιότητας και σε απαράδεκτες τιμές.

Κεντρικός μας στόχος, να μην πεινάσει κανείς, στις δύσκολες εποχές που έρχονται. Παράλληλα, να προχωρήσουμε επιτέλους σε αυτό που από το 1957 για παράδειγμα δρομολόγησαν οι Ολλανδοί, με το κεντρικό σύστημα διαχείρισης των αγροτικών τους προϊόντων. Με συνέπεια, να ελέγχουν με τα χαμηλής ποιότητας προϊόντα τους, τις αγορές της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης.

Κανείς μας δεν πείθεται από τα παραμύθια του Σκανδαλίδη, για «δημοπρατήρια» και άλλα «πράσινα άλογα» του νεοταξικού, ακροδεξιού ΠΑΣΟΚ. Η «συμβολαιακή γεωργία» που ετοιμάζουν οι εκφραστές της παγκόσμιας διακυβέρνησης του ΓΑΠ, θα είναι το τελειωτικό χτύπημα στον ήδη εξαθλιωμένο Έλληνα αγρότη και στον έλεγχο της εθνικής, πρωτογενούς παραγωγής. Απαντάμε τώρα, απαντάμε σήμερα στους νεοταξίτες. Με επιστροφή στην κοινωνία της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας.

.........Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά: Πατριωτικά.......

Η ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Αθήναι, 13 Ιανουαρίου 1918

Αγαπητοί μου,

Γυρίζω από τον εξοχικό περίπατο που έκαμα με τον ήλιο της γλυκιάς αυτής μέρας του Γενάρη. Πόσα ωραία και περίεργα πράματα μου έδειξε ο καλός φίλος που με συντρόφευε, - ένας αρχαιολόγος και ιστοριοδίφης που ξέρει την Αττική μας σπιθαμή προς σπιθαμή! Εδώ τα κρυμμένα ερείπια μιας παλιάς εκκλησιάς’ εκεί τα λείψανα ενός ιστορικού σπιτιού’ παρακάτω ένα χαριτωμένο κολονάκι σκεπασμένο από κισσούς, πούχει κι αυτό την ιστορία του… Αλλά εκείνο που μ’ ευχαρίστησε περισσότερο, εκείνο που τόχω ακόμα μπροστά στα μαγεμένα μου μάτια, είναι κάτι που δε μου τόδειξε ο φίλος μας, γιατί δεν ήταν κι ανάγκη να μου το δείξει: Μια ανθισμένη κάτασπρη, χιονάτη αμυγδαλιά. Ήταν η πρώτη που έβλεπα φέτος, και μπορείτε πια να φανταστείτε την αγαλλίασή μου. Πόσες φορές δεν τη δοκιμάσατε και σεις μπροστά στην ανθισμένη αμυγδαλιά, που, μες στα χιόνια του Γενάρη, βιάζεται να ξεπετάξει τ’ άσπρα της ανθάκια και να φουντώσει μ’ αυτά, πριν βγάλει πράσινα φύλλα, για να μας δείξει πως η Άνοιξη έφτασε, για να μας δώσει παρηγοριά κι ελπίδα! Κάθε άνθρωπος, πιστεύω, τα ίδια αισθάνεται όταν πρωτοβλέπει το χειμωνιάτικο δέντρο ντυμένο ανοιξιάτικη στολή. Και μάλιστα, όταν ο χειμώνας είναι ακόμα δριμύς, όταν τα βουνά είναι ολόγυρα χιονισμένα, όταν ο ήλιος σκεπάζεται από σύννεφα κι όταν φυσάει τρελός παγωμένος βοριάς. Γιατί η ανθισμένη αμυγδαλιά είναι σα να μας λέει: Έχετε θάρρος, κι όλ’ αυτά θα περάσουν γρήγορα. Η Άνοιξη είναι κοντά. Ο ουρανός θ’ ανοίξει γαλάζιος, ο ήλιος θα λάμψει ζεστός, ο τρολοβοριάς θα γίνει αύρα μυρωμένη, και τα χιόνια θα φύγουν για να στρωθούν πράσινα ανθοκεντημένα χαλιά.

Φέτος πρωτοαντίκρισα την ανθισμένη αμυγδαλιά σε μια μέρα γλυκιά κι ηλιοφώτιστη. Ο ουρανός ήταν όλος καθαρός, κι άμα έγειρε ο ήλιος στο βουνό, ένα χλωμοκίτρινο μισοφέγγαρο άρχισε να λάμπει από το ζενίθ, και σιγά-σιγά να δυναμώνει. Νύχτα γλυκιά σαν την ημέρα. Μα γι’ αυτό κι η υπόσχεση της αμυγδαλιάς μου φάνηκε πιο αληθινή, πιο βέβαιη. Να την η Άνοιξη, έφτασε! Τι μπορεί να μας κάνει πια ο ξεθυμασμένος αυτός χειμώνας, που τόσο μας τρόμαξε με την άγρια και πρώιμη εισβολή του; Να, κι οι μέρες τώρα ολοένα μεγαλώνουν. Ο ήλιος βασιλεύει ακόμα νωρίς, τα λαμπρά όμως δειλινά βαστούν πολύ. Δεν είναι σαν το φθινόπωρο, που ευθύς σχεδόν με το ηλιοβασίλεμα, πλάκωνε το νυχτερινό σκοτάδι. Τώρα καταλαβαίνουμε «λυκόφως». Μισή ώρα ύστερ’ από τη δύση, φέγγει ακόμα σα μέρα. Και τι όμορφη η ώρα αυτή! Τι γλυκό φως! Τι ονειρευτή διαύγεια στην ατμόσφαιρα! Τι μακάρια γαλήνη, χυμένη παντού, στον ουρανό, στη γη και στην ψυχή του ανθρώπου!... Νά την η Άνοιξη, έφτασε! Αυτήν ώρα του δειλινού, αισθάνεται κανείς την προσέγγισή της περισσότερο…

Η ανθισμένη αμυγδαλιά ήταν στο περιβόλι ενός γνωστού μας ξωμερίτη. Μπήκαμε μέσα, κι εγώ του γύρεψα την άδεια να κόψω ένα μικρό κλαδί.

- Μπα, και μεγάλο, μου αποκρίθηκε με προθυμία ο νοικοκύρης.

Κι ετοίμασε το κλαδευτήρι του για να μου κόψει ο ίδιος. Ο φίλος μου όμως τον εμπόδισε, και μένα δε μ’ άφησε να κόψω παρά μια κορφούλα.

- Αυτά σου φτάνουν, μου είπε. Η αμυγδαλιά δεν κάνει μόνο λουλούδια, αλλά και καρπούς. Κι είναι αμαρτία να κουτσουρεύουμε έτσι ένα δέντρο καρποφόρο και χρήσιμο. Τώρα μάλιστα, σ’ αυτές τις περιστάσεις, σε βεβαιώ ότι είναι πολύ φρονιμότερο ν’ αφήσεις να γίνουν αμύγδαλα τα λουλούδια, που θα μαραίνονταν άδικα στο βάζο σου, κι ο κυρ-Αντρέας από δω (ο νοικοκύρης), που θάχε την καλοσύνη να σου δώσει ολάκερο κλαδί, να σου στείλει μεθαύριο μια σακούλα φρέσκο καρπό.

Φύγαμε με δυο-τρία λουλουδάκια ο καθένας. Όταν φτάσαμε όμως στην Ομόνοια, είδαμε ολόκληρα φορτώματα από κλώνους ανθισμένης αμυγδαλιάς στα χέρια κυριών και ανθοπωλών. Πόσες χιλιάδες αμύγδαλα χαμένα!...

- Ε, γι’ αυτά τι λές; ρώτησα το φίλο μου. Δεν έκανε να πάρουμε και μεις το κλαδί μας, μια που γίνεται τέτοια σπατάλη και σπαραγμός;

- Καθόλου, αποκρίθηκε ο φίλος μου. Ίσα-ίσα γι’ αυτό. Επειδή δεν μπορούμε να εμποδίσουμε όλο το κακό που κάνουν οι άλλοι, δε θα πει ότι πρέπει να κάνουμε και μεις το μερτικό μας.

Ο φίλος μου έχει δίκιο. Είπε μιαν αλήθεια που πρέπει να τη θυμάται κανείς και να την εφαρμόζει σε κάθε τέτοια περίπτωση.

Σας ασπάζομαι,

Φαίδων

Από το βιβλίο "Αθηναϊκές επιστολές" του σπουδαίου συγγραφέα - δημοσιογράφου Γρηγορίου Ξενόπουλου (9 Δεκεμβρίου 1867 - 14 Ιανουαρίου 1951) (πρώτη έκδοση το 1947, και η παραπάνω αντιγραφή έγινε από την τρίτη έκδοση του οίκου αδελφών Βλάσση.