που απασχολούν τον Άνθρωπο σήμερα...

* * * * * * * * *

* * * * * * * * *
"Le temps est accompli, et le royaume de Dieu s'est approché: repentez-vous et croyez à l'évangile." "The time is accomplished, and the kingdom of God is at hand: repent, and believe the gospel." "Die Zeit ist erfüllt, und das Reich Gottes ist nahe gekommen. Tut Buße und glaubet an das Evangelium." "Ο καιρός συμπληρώθηκε και η βασιλεία τού Θεού πλησίασε· μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο."

******************************************** άνοιξη 2021 *************************************************

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Η αμυγδαλιά

Στις σελίδες ενός περιοδικού για παιδιά με τον τίτλο «Χαρούμενη Συνάντηση» και συγκεκριμένα στη θεματική σελίδα ‘τα θαυμάσια του Θεού’, αναφέρεται, στο τεύχος Ιαν.-Φεβ. ’10, για την αμυγδαλιά. Το αντιγράφω για να το απολαύσουμε και να δοξάσουμε τον Δημιουργό μας, που αν και μας τα έδωσε όλα αυτά και μας κάνουν αληθινά χαρούμενους, ο άνθρωπος τελικά διάλεξε τα ψεύτικα, τα ανωφελή και ανούσια.

Η αμυγδαλιά

Η αμυγδαλιά είναι δέντρο της οικογένειας των ροδιδών (δικότυλο). Κατάγεται από τις ζεστές και ξηρού κλίματος περιοχές, της Μέσης Ανατολής (Ιράν). Και εξαπλώθηκε κατά μήκος των παραλίων της Μεσόγειου από τους Αιγύπτιους, τους Έλληνες και τους Ρωμαίους.

Τα άνθη της είναι εντυπωσιακά, άσπρα με ευχάριστη οσμή και με πέταλα ελαφρά ρόδινα. Τα αμύγδαλα χρησιμοποιούνται σαν ξηροί καρποί, στην ζαχαροπλαστική, μέσα σε γλυκίσματα… αλλά και για την παραγωγή ελαίου. Τα πικρά αμύγδαλα, χρησιμοποιούνται στη φαρμακευτική και αρωματοποιία.

Στην Ευρώπη, το μεσαίωνα προτιμούσαν τα αμύγδαλα φρέσκα και πράσινα για το «γάλα» τους, το οποίο ο κόσμος το χρησιμοποιούσε κάποιες φορές αντί για το γάλα της αγελάδας. Τα αμύγδαλα όπως και το λάδι τους ήταν διαδεδομένα από τους αρχαίους χρόνους στην Ελλάδα και την Ιταλία.

Το δέντρο ήταν γνωστό τα ονόματα αμυγδαλέα, αμυγδαλή κ.ά. Θεωρούνταν σύμβολο της ξαναγεννημένης φύσης μετά τον πρόσκαιρο χειμερινό θάνατο.

Από την αρχαιότητα ήταν γνωστό σαν δέντρο για τις φαρμακευτικές ιδιότητές της.

Επίσης συχνή είναι η αναφορά της στην Ελληνική μυθολογία.

Η αμυγδαλιά φυτρώνει άγρια στην Συρία και την Παλαιστίνη. Αναφέρεται στη Βίβλο σαν ένα από τα καλύτερα οπωροφόρα δέντρα στη γη της Χαναάν, και υπάρχουν ακόμα πολλές αναφορές σε αυτήν. Οι Εβραίοι, την θεωρούσαν σύμβολο βιασύνης εξαιτίας της απροσδόκητης ανθοφορίας της.

Στην Αγία Γραφή, η αμυγδαλιά, λόγω της πρώιμης ανθοφορίας της, είναι το σύμβολο της νέας ζωής (Ιερεμίας). Η πιο γνωστή αναφορά είναι εκείνη της ράβδου του Ααρών, που άνθισε και έκανε καρπούς σε μία νύχτα. «Και την επαύριον εισήλθεν ο Μωϋσής εις την σκηνήν του μαρτυρίου’ και ιδού, η ράβδος του Ααρών δια τον οίκον του Λευί εβλάστησε και ανεφύησε βλαστόν και εξήνθησεν άνθη και έδωκεν αμύγδαλα» (Αριθμοί 17:8).

Σήμερα θεωρείτε στην Ελλάδα σύμβολο τύχης και μακροζωίας και προσφέρουν τους καρπούς της στους γάμους. Τα κουφέτα είναι αμύγδαλα καλυμμένα με ζάχαρη.

Η αμυγδαλιά συμμετέχει και στην εμπειρική πρόγνωση των καιρικών φαινομένων. Οι παλιοί έλεγαν ότι όταν η αμυγδαλιά ανθίζει τον Γενάρη, ο Χειμώνας θα συνεχιστεί βαρύς, με πολλά χιόνια και κρύα.

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

ΤΑ ΛΕΙΒΑΔΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ


Σ’ ένα νοσοκομείο του Γιοχάνεσμπουργκ, δυό αδελφές, η Μαριάνα και Λευκή Μάξγουελ, νοσηλεύονταν για αρκετά χρόνια. Τελευταία δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν τα νοσήλειά τους και στην απελπισία τους, παραβλέποντας τη μεγάλη ηλικία τους, ήταν πάνω από 80 χρόνων, αποφάσισαν να δραπετεύσουν από το νοσοκομείο με τα νυχτικά τους. Αποτέλεσμα αυτής της φυγής ήταν η μια να πεθάνη από τις στερήσεις και η άλλη να παραφρονήση.

Η αστυνομία της πόλεως ερευνώντας το μικρό τους σπίτι, ανεκάλυψε σ’ ένα συρτάρι μετοχές της εταιρείας χρυσωρυχείων, αγορασμένες πριν από 50 χρόνια οπόταν δεν είχαν καμιά σχεδόν αξία και οι οποίες τώρα αντιπροσώπευαν το τεράστιο ποσό των δύο εκατομμυρίων λιρών! Οι δύο αδελφές αγνοούσαν την αξία τους.

Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία, για την οποία έγραψαν οι εφημερίδες του Σεπτεμβρίου του 1948.

Αγνοούσαν την αξία τους. Ζωντανή εικόνα του ανθρώπου που πεθαίνει διψασμένος, που ζη μια ζωή δυστυχισμένη, ενώ ούτε μέτρο μακρυά του βρίσκεται τ’ ολόδροσο νερό της ζωής, ενώ κοντά, στην τσέπη του μέσα ίσως, βρίσκεται το κλειδί της ευτυχίας και της χαράς του.

Τι κρίμα αλήθεια, να ψάχνη ο άνθρωπος μέσα στα χαρούπια της ποικιλόμορφης ανθρώπινης σοφίας, αφήνοντας τα πνευματικά λειβάδια του θείου Λόγου. Και αφιερώνει χρόνια πολλά, ολόκληρη τη ζωή του πολλές φορές, χωρίς ποτέ να βρίσκη το χορτασμό του, καταλήγοντας συνήθως στο θάνατο ή στην παραφροσύνη, όπως οι αδελφές Μάξγουελ του παραδείγματός μας.

Τούτο ένοιωθε ο Άγγλος ποιητής Αλφρέδος Τένυσσον, όταν βεβαίωνε, ότι «χωρίς την καθημερινή μου περιπλάνηση στους τερπνούς λειμώνες της Αγίας Γραφής, ίσως θα βυθιζόμουνα στην απελπισία».

ΜΙΛΤ. Δ. ΑΓΓΕΛΑΤΟΣ

«Αυτά που μου ‘πε η ζωή» Αθήνα, 1950

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

ΤΑ ΩΨΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ


Μια γάτα, διηγείται ο Αίσωπος, μπήκε κάποτε στο εργαστήρι ενός σιδηρουργού, όπου βρήκε μια λίμα που μύριζε από ψάρι και άρχισε να τη γλείφη. Όπως την έγλειφε όμως, η γλώσσα της τριβόταν στις αιχμές της και άρχισε να τρέχη άφθονο αίμα.

Γλυκασμένη από τη γεύση του ίδιου της του αίματος, άρχισε πιο πολύ να γλείφη το αίμα που από την ίδια της τη γλώσσα έτρεχε, ώσπου έπεσε κάτω λιπόθυμη από την αιμορραγία.

Έτσι είναι ο αμαρτωλός. Σκυμμένος από το βάρος της αμαρτίας γλείφει κάτι άνομο και μισητό, που το κάνει ποθητό μια κάποια νοστιμάδα και ελκυστικότητα, που … αλλοίμονο προέρχεται από τη φθορά της ίδιας του της ψυχής.

Και γλείφει, και γλείφει, ώσπου να πέση κι αυτός, θύμα του πάθους του, της αμαρτίας, που του απομίζησαν κάθε ικμάδα ζωής, που του τραυμάτισαν ανεπανόρθωτα την ψυχική του ακεραιότητα.

Την πτώση δε αυτή την προλέγει η Βίβλος, με τα λόγια: «Τα οψώνια της αμαρτίας είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνια δια Χριστού Ιησού του Κυρίου μας» (Ρωμαίους ς’ 23).

ΜΙΛΤ. Δ. ΑΓΓΕΛΑΤΟΣ

«Αυτά που μου ‘πε η ζωή» Αθήνα, 1950