« Πάνε δέκα μέρες τώρα. Σε ένα φιλμάκι από την Ιαπωνία, ένας μεσόκοπος Ιάπωνας, ιχθυοπώλης, λέει με ένα παράπονο που ωριμάζει σε αγανάκτηση: «Αν έριχνα εγώ βρώμικο νερό στη θάλασσα, θα με έπιαναν αμέσως και θα με τιμωρούσαν». Σχολίαζε έτσι, αποκαρδιωμένος, την είδηση πως η διαχειρίστρια εταιρεία του πυρηνικού εργοστασίου της Φουκουσίμα πετάει στη θάλασσα τα νερά που έχουν μολυνθεί από ραδιενέργεια» (Παντελής Μπουκαλάς, Καθημερινή, 15-4-2011).
Οι συνέπειες από το σεισμό, το «τσουνάμι» και το πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία, είναι εφιαλτικές. Ανείπωτος ανθρώπινος πόνος, δεκάδες χιλιάδες νεκροί και αγνοούμενοι, τεράστιου κόστους υλικές ζημιές και ανυπολόγιστου μεγέθους περιβαλλοντική καταστροφή.
Ακόμη μια φορά διαπιστώσαμε ότι ο άνθρωπος είναι αδύναμος και ανυπεράσπιστος απέναντι σε έκτακτα φυσικά φαινόμενα. Δεν είμαστε ούτε παντοδύναμοι, ούτε άτρωτοι, ούτε πάνσοφοι. Αυτές είναι ιδιότητες του Θεού. Γι’ αυτό, το να φοβόμαστε το Θεό, με την έννοια του ιερού σεβασμού, είναι η αρχή της σοφίας (Παρ.1-7).
Τα παραπάνω λόγια ενός απλού ανθρώπου αναδεικνύουν μια μεγάλη αλήθεια. Στον αναπτυγμένο κόσμο υποτίθεται πως όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Στη πράξη όμως δεν είναι έτσι σχεδόν ποτέ. Στο ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος έχει καταργηθεί κάθε έννοια νομιμότητας. Τους τελευταίους 2-3 αιώνες η βιομηχανική παραγωγή με τα τοξικά της απόβλητα ρυπαίνει διαρκώς την ατμόσφαιρα και μολύνει υπόγεια ύδατα, ποτάμια και θάλασσες. Στο τωρινό συμβάν, η ραδιενέργεια θα πλήξει και τα ψάρια, με ανυπολόγιστες συνέπειες στη φυσική ισορροπία και τη διατροφική αλυσίδα. Ανάλογα καταστροφική και η πρόσφατη διαρροή πετρελαίου στον κόλπο του Μεξικού, ενώ μικρότερο αλλά κοντινότερο παράδειγμα για μας αποτελεί η μόλυνση του Ασωπού ποταμού στη Βοιωτία από εργοστασιακά λύματα.
Οι κρατικές και διεθνείς νομοθεσίες, ή είναι ανύπαρκτες, ή δεν εφαρμόζονται στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος. Οι πολυεθνικές εταιρίες εξόρυξης πρώτων υλών, παραγωγής ενέργειας, τροφίμων κτλ, χάριν του κέρδους, παραβιάζουν κάθε κανόνα, θεϊκό και ανθρώπινο, χωρίς η δικαιοσύνη, την οποία οι άνθρωποι διακηρύττουν και στην οποία ελπίζουν, να μπορεί να τους επιβληθεί. Η δικαιοσύνη του ανθρώπου είναι ατελής, σχετική, υποχωρεί μπροστά στη δίψα του για πλουτισμό, δύναμη και εξουσία.
Υπάρχει όμως και μια άλλη δικαιοσύνη, τέλεια, απόλυτη, η δικαιοσύνη του Θεού. Σε αυτήν αξίζει να πιστέψουμε και να ελπίσουμε με όλη μας την καρδιά.
Απ’ αρχής ο Θεός έπλασε όλους εμάς τους ανθρώπους εξ’ ίσου (Ψαλμ. 33-15), «εξ’ ενός αίματος» (Πράξ. 17-26). Δίνει σε όλους μας αγαθά, πονηρούς και αγαθούς, δικαίους και αδίκους (Ματθ. 5-45).
Πάνω απ’ όλα όμως η δικαιοσύνη του Θεού φανερώθηκε με τη με τη ζωή και τη θυσία του Χριστού στο Σταυρό. Εκεί έθεσε τον Αγαπητό Του Υιό, τον αναμάρτητο, «μέσον εξιλεώσεως δια της πίστεως, εν τω αίματι αυτού, προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης Αυτού, διά την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων, διά της μακροθυμίας του Θεού. Προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης Αυτού εν τω παρόντι καιρώ, δια να είναι αυτός δίκαιος, και να δικαιώνει τον πιστεύοντα εις τον Ιησούν» (Ρωμ. 3-25). Τόσο πολύ μας αγάπησε και μας χάρισε την Αιώνια ζωή διά του Χριστού (Ιωάνν. 3-16). Έτσι τώρα, όποιος πιστεύει στο Χριστό, δικαιώνεται ενώπιον του Θεού κι έχει ειρήνη με Αυτόν (Ρωμ.5-1).
Επίσης η δικαιοσύνη του Θεού μέλει να φανερωθεί και να εφαρμοστεί σε όλους, πλούσιους και φτωχούς, ισχυρούς και αδύναμους. Ο απ. Παύλος είπε στους Αθηναίους προφητικά διά Πνεύματος Αγίου ότι «ο Θεός προσδιόρισεν ημέραν, εν η μέλλει να κρίνει την οικουμένη εν δικαιοσύνη, δια ανδρός τον οποίον διόρισε, και έδωσε εις πάντας βεβαίωση περί τούτου, αναστήσας Αυτόν εκ νεκρών» (Πραξ. 17-31). Ο Χριστός θα κρίνει τους ανθρώπους με βάση το Λόγο Του, καθώς είπε στους μαθητές του ότι «ο λόγος τον οποίον ελάληλα, εκείνος θέλει κρίνει τον κόσμο εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιωάνν. 12-48). Θα εφαρμόσει δικαιοσύνη και θα εγκαθιδρύσει την Αιώνια Βασιλεία του Θεού, όπου θα κυριαρχεί «δικαιοσύνη, ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμ.14-17).
Ας μη μας εκπλήσσει που οι ανθρώπινοι νόμοι δεν έχουν τη δύναμη να εφαρμοστούν στους ισχυρούς της Γης. Ας μη μας καταβάλλει το ότι δεν μπορούμε να αναχαιτίσουμε την περιβαλλοντική καταστροφή του πλανήτη μας, κάτι που βέβαια όλους μας στεναχωρεί, καθώς είναι το προσωρινό σπίτι μας. Όλα είναι γραμμένα και προφητευμένα στο Λόγο του Θεού.
Ας προσευχόμαστε στον Κύριο των δυνάμεων να μας φυλάξει, να μας ελεήσει και να μας βοηθήσει. Αυτός κρατά το σύμπαν στα χέρια Του. Πάνω απ’ όλα όμως να Τον πιστέψουμε, να Τον γνωρίσουμε, να Τον αγαπήσουμε με όλη μας την καρδιά, να ζητούμε τη δική Του δικαιοσύνη (Ματθ.6-33) και να την πράττουμε μέσα στη ζωή μας (Ά Ιωάννου, 2-29). Ο Χριστός έρχεται, κι όσοι Τον αγαπάμε, Τον προσμένουμε. «Κατά δε την υπόσχεσιν Αυτού, νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν εν οις δικαιοσύνη κατοικεί» (΄Β Πέτρου, 3-13). Και Αυτός, που είναι δίκαιος κριτής, θα αποδώσει εκείνη την ευλογημένη ημέρα σε όσους επιποθούν την επιφάνεια Αυτού, τον στέφανο της δικαιοσύνης (΄Β Τιμ. 4-8).
Μιχάλης Περιστεράκης
αναδημοσίευση από τη μηνιαία εφημερίδα 'Χριστιανισμός'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου