Ο Θεός φρόντισε μέσα στο Λόγο Του να φανερώνεται η βουλή του, η πρόθεσή του και το σχέδιο του, για ένα πλάσμα που θέλησε να φτιάξει με τα χέρια Του, που θα ήταν κατ’ εικόνα και ομοίωσή του και που θα αποτελούσε το αντικείμενο της αγάπης Του, και της ΑΙΩΝΙΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΑΣ (Γένεση α’:26-28).
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ βιβλίο που αναφέρει το πως έγιναν ο Ουρανός και η Γη. Στην αρχή εποίησεν ο Θεός τον Ουρανό και τη Γη (Γεν. α’:1).
Στο 26 εδάφιο του α΄ κεφ. της Γενέσεως ο Πατέρας, ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιο, αποφάσισαν «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών…».
Στο 7 εδάφιο του β΄ κεφ. της Γενέσεως η Αγία Γραφή μας λέει: «Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρες αυτού πνοήν ζωής και έγινε ο άνθρωπος (ο ΑΔΑΜ) εις ψυχήν ζώσαν».
Στη συνέχεια ο λόγος του Θεού μας λέει ότι ο Θεός δήλωσε: «Δεν είναι καλό να είναι ο άνθρωπος (ο ΑΔΑΜ) μόνος, θα κάμω βοηθόν όμοιον με αυτόν». Του έφτιαξε την ΕΥΑ.
Από την ανωτέρω διαδικασία που ακολουθεί ο πλάστης Δημιουργός Θεός με την άπειρη αγάπη Του, που περιβάλλει τον Άνθρωπό Του, φτιάχνει, τον ουρανό, τη ΓΗ, τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, ΒΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΔΑΜ μέσα στο χώρο αυτό, του ΕΔΩΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΑ και η χαρά τους είναι πλήρης.
Το περιβάλλον παραδεισένιο, η συντροφικότητα η ανθρώπινη εξασφαλισμένη, και η παρουσία του Πλάστη Δημιουργού Θεού αδιάκοπη. Κάθε δειλινό εξέφραζε την άπειρη αγάπη του ο Θεός όταν επισκεπτόταν τον ΑΔΑΜ και την ΕΥΑ και συνομιλούσε μαζί τους.
Αλήθεια, θα μπορούσε να τους συμβεί κάτι ωραιότερο, πιο θαυμαστό και ευάρεστο από αυτό που τους χάρισε ο Θεός ο Παντοκράτωρ; Αυτό μόνο ένας Θεός θα μπορούσε να το πραγματοποιήσει, ξεδιπλώνοντας την άπειρη αγάπη Του στον άνθρωπο, για να μας δώσει να εννοήσουμε το μήκος και πλάτος και βάθος και ύψος της αγάπης του Θεού που υπερβαίνει πάσαν Γνώσιν (Εφεσίους γ΄:19).
Ο Θεός όμως που θέλει να διαπιστώσει αν αυτά τα οποία μας δίνει τα εκτιμάμε ανάλογα με την έκφραση της ευγνωμοσύνης μας, και της υπακοής μας σ’ αυτόν, δοκίμασε τότε τον Αδάμ και την Εύα με την πιο απλή εντολή, θα λέγαμε, να μη φάτε από το δένδρο της Γνώσεως του καλού και του κακού. Οι πρωτόπλαστοι δεν πρόσεξαν και αμάρτησαν. Αποτέλεσμα, έχασαν τον παράδεισο, έχασαν την παρουσία του Πλάστη τους, έχασαν την ειρήνη τους, και η καρδιά τους γέμισε από φόβο, αισθάνθηκαν ότι ήσαν γυμνοί, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να κρύψουν την παράβασή τους με φύλλα συκιάς.
Το ανθρώπινο γένος, θα λέγαμε, αποστάτησε από το Θεό, αλλά ο Θεός πάντοτε διάλεγε τους δικούς Του ανθρώπους που θέλησαν να περπατήσουν στο Άγιο θέλημά Του.
Ο Θεός του ουρανού και της Γης, τόσο πολύ αγάπησε τον κόσμο, ώστε έδωκε τον Υιόν Αυτού το μονογενή, δια να μη απολεσθεί πας ο πιστεύων εις Αυτόν αλλά να έχει ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ.
Σήμερα εμείς που έχουμε στα χέρια μας «γεγραμμένο» το λόγο του Θεού (την Αγία Γραφή) και μελετούμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον, είμαστε τελείως αδικαιολόγητοι να αποτύχουμε να ευαρεστήσουμε το Θεό μας, τον Πλάστη μας, το Δημιουργό μας, το Σωτήρα μας τον Ιησού Χριστό τον Υιό και Λόγο του Θεού που σταυρώθηκε και πλήρωσε με το αίμα Του ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΜΑΣ, και αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας.
Σήμερα όλοι όσους ο Χριστός έχει ΣΩΣΕΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΕΙ έχουμε μια μεγάλη ευθύνη να βροντοφωνάξουμε σε κάθε άνθρωπο που ο Θεός φέρνει στο διάβα της ζωής μας: «Θέλω στο ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ για την αγάπη του ΘΕΟΥ σε όλους θέλω να διδάξω την ιστορία του Χριστού».
Γιώργος Κυριανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου