Κοιτάζοντας γύρω μας όλο και πιο σπάνια βλέπουμε χαρούμενους ανθρώπους. Τα προβλήματα είναι πολλά και οι λύσεις δυσεύρετες. Πολλοί άνθρωποι γύρω μας αισθάνονται μόνοι και απομονωμένοι από το περιβάλλον τους, ενώ άλλοι είναι βαθιά πληγωμένοι. Συνήθως, προχωρούν μουτρωμένοι και νευρικοί. Η ψυχή τους διψάει και πεινάει και δεν ξέρουν το γιατί. Όλο και περισσότεροι είναι απογοητευμένοι από τα πάντα, ακόμα και από τον ίδιο τους τον εαυτό. Πολλοί βρίσκονται στα όρια της κατάθλιψης. Τα προβλήματα ποικίλουν. Άλλοτε είναι οικογενειακά, άλλοτε αρρώστιες, διαζύγια, ανεργία, χρέη, αδικία…
Σαν αποτέλεσμα αρκετοί άνθρωποι περιμένουν κάτι να αλλάξει τη ζωή τους, κάτι ψάχνουν να γεμίσει το κενό στην καρδιά τους…
Αλήθεια, ποιος και πώς μπορεί να τους βοηθήσει;
Η απάντηση θα λέγαμε, είναι απλή. Ποιος άλλος παρά ο Ιησούς Χριστός; Αλλά η Αγία Γραφή μας επισημαίνει μία πολύ μεγάλη αλήθεια: Πώς θα γνωρίσουν οι άνθρωποι και θα πιστέψουν στον Χριστό αν κάποιος δεν τους μιλήσει γι’ Αυτόν; (βλ. Ρωμ. ι’:14-17)
Ίσως αυτή είναι η απάντηση για όσους από εμάς αναρωτιόμαστε: Τι μπορώ εγώ να κάνω για τους συνανθρώπους μου; Οι δυνάμεις μου είναι μικρές, τι μπορώ να τους προσφέρω;
Ο Ιησούς Χριστός, όταν θέλησε να ταΐσει χιλιάδες ανθρώπους που τον ακολουθούσαν, χρησιμοποίησε τους μαθητές Του, μάλιστα τους πρόσταξε: «Δότε σεις εις αυτούς να φάγωσι» (Μαρκ. ς’:37), αν και το μόνο που είχαν οι μαθητές ήταν λίγα ψάρια και λίγο ψωμί. Είχαν όμως και τον Κύριο δίπλα τους. Η ευλογία του Κυρίου τους προμήθευσε την τροφή που τελικά χόρτασε χιλιάδες ανθρώπους. Από τα δικά Του χέρια πήραν και με τις μικρές τους δυνάμεις, έδωσαν στους συνανθρώπους τους αυτό που είχαν ανάγκη.
Σήμερα, ποια είναι η μεγαλύτερη ανάγκη των συνανθρώπων μας;
Σίγουρα δεν έχουν διάθεση για παρατηρήσεις και ηθικολογίες ή κάποιος να τους επισημάνει μόνο τις αστοχίες και τα λάθη τους. Αυτό που θέλουν με όλη τους την καρδιά είναι κάποιος να σταθεί δίπλα τους και να τους βοηθήσει. Να τους απλώσει το χέρι και να τους αγαπήσει. Αυτό είναι και το κίνητρο που πρέπει να έχει κάθε αναγεννημένος Χριστιανός, η αγάπη για τον πλησίον.
Εκτός από τα καλά έργα καλούμαστε να δώσουμε στους γύρω μας αυτό που λάβαμε από τον Κύριο. Ο Κύριος είπε: «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε» (Ματθ. ι’:8). Δηλαδή αυτό που λάβατε από τον Θεό, αυτό και να δώσετε και μάλιστα χωρίς κανένα δικό σας όφελος. Άρα, πρέπει να αναρωτηθεί κάποιος: τι έλαβα από το Χριστό; Και τότε η απάντηση γίνεται ξεκάθαρη. Ό,τι με βοήθησε και άλλαξε τη δική μου ζωή, μπορεί να βοηθήσει και να αλλάξει και τη ζωή των συνανθρώπων μου. Αρκεί να τους το φανερώσω.
Ο Χριστός μας έδωσε φως, μας έδωσε ελπίδα, μας χάρισε ελευθερία και παρηγοριά, μας χάρισε ειρήνη και χαρά. Ο Χριστός μας φανέρωσε την ουράνια πατρίδα, την αιώνια ζωή. Ο Χριστός μας συγχώρεσε, μας περιέθαλψε, μας βοήθησε, μας έφερε την καλή αγγελία. Ο Χριστός είναι φίλος μας και βοηθός μας. Όλα αυτά που έχουμε είναι λίγα; Όχι, είναι πολλά και πολύτιμα για τους συνανθρώπους μας.
Όποια βοήθεια και αν προσφέρουμε καλό είναι να συνοδεύεται με την ομολογία της χάρης του Χριστού στη ζωή μας. Έτσι, δε θα είναι ένα καλό έργο με περιορισμένη αποτελεσματικότητα, αλλά μαζί με την ομολογία μπορεί να φέρει ριζικές αλλαγές στη ζωή των ανθρώπων, με αιώνια αποτελέσματα γι’ αυτούς και ουράνιο καρπό για εμάς.
Ας δείξουμε στους συνανθρώπους μας πού και πώς να οικοδομήσουν τη ζωή τους. Να τους δώσουμε τα υλικά, το Ευαγγέλιο του Χριστού που έχει χρυσό, ασήμι και τίμιους λίθους. Ας τους δείξουμε τα θεμέλια της διδαχής των αποστόλων και τον ακρογωνιαίο λίθο, τον Χριστό.
Ας τους δώσουμε αυτό που έχουμε, αυτό που μας χάρισε ο Θεός, τον ίδιο Του τον Γιό, τον Ιησού Χριστό. Όχι μόνο δε θα χάσουμε, αλλά θα μας χαριστεί αιώνιος καρπός.
«Πας λοιπόν όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω ομολογήσει και εγώ αυτόν έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς» Ματθ ι’:32.
Αιμίλιος Μπαρμπάτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου