....και με πολλά σύννεφα στον αττικό ουρανό....

Το μεταναστευτικό πρόγραμμα της Αυστραλίας...

Διευκρινίσεις για το επαγγελματικό μεταναστευτικό πρόγραμμα της Αυστραλίας που βασίζεται στις ανάγκες της οικονομίας της Αυστραλίας, δίνει σε εκτενή ανακοίνωσή της η πρεσβεία της Αυστραλίας.

Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα μετανάστευσης της Αυστραλίας προβλέπει για το 2011-12 185.000 θέσεις, αυξημένο σε σχέση με το περσινό κατά 15.000 θέσεις. Για να είναι επιλέξιμη μια αίτηση μέσω εξειδικευμένης εργασίας, πρέπει το επάγγελμα του αιτούντος να συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των 183 ειδικών επαγγελμάτων σε υψηλή ζήτηση στην Αυστραλία (η λίστα των ειδικοτήτων είναι διαθέσιμη στο www.immi.gov.au ). Ο υποψήφιος πρέπει να είναι κάτω των 50 ετών και να ομιλεί την αγγλική γλώσσα.Η επιλογή των υποψηφίων γίνεται βάσει μοριοδότησης. Προτεραιότητα δίνεται στους αιτούντες που έχουν εξασφαλίσει από Αυστραλό εργοδότη προσφορά θέσης εργασίας. Ωστόσο, η πρεσβεία της Αυστραλίας στην Αθήνα δεν είναι αρμόδια για τις αιτήσεις επαγγελματικής μετανάστευσης.Λόγω του αυξημένου ενδιαφέροντος των Ελλήνων, το αυστραλιανό υπουργείο θα διοργανώσει και στην Αθήνα στις 8 και 9 Οκτωβρίου 2011 στοχευμένη εκδήλωση. Μηχανικοί και επαγγελματίες από το χώρο της υγείας, καθώς και ειδικευμένοι εργάτες από την αυτοκινητοβιομηχανία, από τον κατασκευαστικό κλάδο και από τους κλάδους της ηλεκτρολογίας και της μηχανολογίας που ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στη διημερίδα καλούνται να υποβάλουν το ενδιαφέρον τους στην ιστοσελίδα του υπουργείου Μετανάστευσης http://www.immi.gov.au/skillexpos/skilled-workers.html .
Τέλος σχετικά με περιστατικά εξαπάτησης, η πρεσβεία αναφέρει ότι οι υπηρεσίες συμβούλων μετανάστευσης δεν είναι απαραίτητες για την έκδοση βίζας, ούτε προσφέρουν κάποιο πλεονέκτημα στους αιτούντες.

Η τουριστική βίζα επιτρέπει σε άτομα να παραμείνουν στην Αυστραλία για περιορισμένο χρονικό διάστημα και δεν τους δίνει δικαίωμα εργασίας.

toblogtonkirion

Ταξιδεύοντας με τρένο από την Αδελαΐδα στο Darwin

ί“Ghan” – Ο “Γίγαντας” της Αυστραλιανής ερήμου

σε συνεργασία με την ομογενειακή εφημερίδα της Αυστραλίας      Φόρμιγξ  

γράφει ο Κωνσταντίνος Γκρους

Ένα ταξίδι 48 ωρών από την Αδελαΐδα στο Darwin, διασχίζοντας την αυστραλιανή ήπειρο από νότο προς βορρά, σε μια διαδρομή 2.979 χιλιομέτρων. Το μεγαλύτερο τμήμα αυτής της διαδρομής είναι μέσω ατέλειωτων ερημικών εκτάσεων.
Το μέσο της διαδρομής καλύπτεται σε 24 ώρες και μας φέρνει στην πόλη Alice Springs.
Από πού πήρε το όνομα “Γκαν” αυτή η αμαξοστοιχία. Από τιην αρχική “Afghan” Express, κατέληξε στο “Ghan”. Αλλά και αυτό από πού προήλθε; Παλαιότερα, πριν να στρωθούν οι σιδηροδρομικές γραμμές, η διαδρομή αρκετών χιλιομέτρων γινόταν με καμήλες.
Είναι γνωστά, και σε άλλα μέρη του κόσμου, τα “τραίνα καμήλων” που αποτελούνται από μεγάλη σειρά αυτών των δρομέων των ερήμων, σχηματίζοντας ένα “τραίνο” (γνωστό και ως καραβάνι).

Για να καταλήξομε όμως στο “Γκαν” πρέπει να πάμε στα πρώτα χρόνια αυτής της ιστορίας.

Ως καλοί οδηγοί καμήλων τέτοιων διαδρομών φημίζονταν οι Αφγανοί. Στην αγγλική γλώσσα Afghan είναι ο Αφγανός. Τα καραβάνια καμήλων πήραν την ονομασία από αυτούς, και όταν έγινε πλέον πραγματικότητα αυτή η σιδηροδρομική γραμμή, έδωσαν στην αμαξοστοιχία την ονομασία “Afghan Express”. Η ονομασία της σημερινής αμαξοστοιχίας τιμά αυτούς τους πρώτους Αφγανούς που ήρθαν στην Αυστραλία στα τέλη του 19ου αιώνα και βοήθησαν τους εξερευνητές της ηπείρου να φθάσουν στις άγνωστες περιοχές του κέντρου της χώρας.Αυτή η πρώτη φάση του έργου τελείωσε όταν η γραμμή έφτασε στο Alice Springs το 1929. Η επιχέιρηση όμως ξεκίνησε από την Αδελαΐδα το 1878 μέχρι την Oodnadatta που έφτασε το 1891, και για το Alice Springs το1926. Η γραμμή αυτή όμως δεν ήταν όπως έπρεπε σχεδιασμένη, δεν υπολόγισαν μερικά καιρικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν, μεταξύ των οποίων τα σοβαρότερα ήσαν καταστροφικές πλημμύρες. Η δουλειά της γραμμής ξανάγινε για να ανοίξει και πάλι το 1980.Το φάρδος των σιδηρογραμμών που χρησιμοποιήθηκαν αρχικά ήταν 1,087μ (narrow gauge – στενή γραμμή). Το 1980 όμως αντικαταστάθ

ηκαν με γραμμή 1,435μ φάρδος (standard gauge), στα δυτικά της αρχικής, περίπου παράλληλα μ’ αυτήν, σε μέση απόσταση 160 χμ.Τα πράγματα παρέμειναν έτσι μέχρι το 2001 που άρχισαν οι εργασίες επέκτασης της γραμμής από το Alice Springs για το Darwin. Το κόστος αυτής της επέκτασης ήταν ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες δολάρια. Το πρώτο επιβατικό τραίνο Ghan έφτασε στο Darwin στις 4 Φεβρουαρίου του 2004. Η γραμμή σήμερα έχει μεγαλύτερη κίνηση τους πιο ψυχρούς – δροσερούς μήνες, από Απρίλιο με Οκτώβριο, δυο εβδομαδιαία δρομολόγια, ενώ από Νοέμβριο – Μάρτιο γίνεται ένα δρομολόγιο την εβδομάδα.

Οι δύο κύριοι ενδιάμεσοι σταθμοί στη μεγάλη διαδρομή είναι το Alice Springs και Katherine. Το συνηθισμένο μήκος του τραίνου είναι 686 μέτρα, αλλά υπήρξαν και περιπτώσεις που έχει ξεπεράσει και το … χιλιόμετρο (για την ακρίβεια 1,2 χιλιόμετρα).
Η εταιρεία που διχειρίζεται την αμαξοστοιχία Ghan είναι η Great Southern Railway Ltd (part of the Serco Group)…

PHOTOS: C. Grous

http://www.24grammata.com/?p=16693

*από το: 

ΓΕΩΠΟΝΙΚΗ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ

Σ α ς π ρ ο σ φ έ ρ ο υ μ ε :

Γεωργικά φάρμακα για ερασιτέχνες και επαγγελματίες

Λιπάσματα υγρά, κρυσταλλικά, κοκκώδη

Σπόρους σιτηρών και ψυχανθών για κτηνοτροφή, κηπευτικών, καλλωπιστικών, γκαζόν, καθώς επίσης και βολβούς

Τύρφες, φυτοχώματα και άλλα προϊόντα εδαφοβελτίωσης

Γεωργικό εξοπλισμό, μηχανές γκαζόν, γεωργικά εργαλεία

Υλικά αρδευτικών δικτύων

Αντλίες, πιεστικά συγκροτήματα

Υλικά για την κατασκευή λιμνών και συντριβανιών

Ζωοτροφές και βιταμίνες για κουνέλια, κοτόπουλα και κατοικίδια

Εξοπλισμό για την εκτροφή ορνίθων και κουνελιών

Είδη οινοποιίας (εμφιαλωτήρες, μπουκάλια, φελλούς, ασκούς κ.ά.)

Ανοξείδωτα δοχεία για λάδι, κρασί και μέλι, καθώς και πλαστικά βαρέλια και δοχεία

Δίχτυα, πανιά, σακιά για ελαιοσυλλογή

Ψεκαστήρες πλάτης και προπιέσεως

Φόρμες και υποδήματα εργασίας, στολές και μάσκες ψεκασμού, μπότες, γάντια

Γλάστρες πλαστικές, κεραμικές, ξύλινες και γλαστροθήκες

Κλουβιά για πουλιά, σπιτάκια σκύλων, ενυδρεία

· Γεωργικά φάρμακα

· Λιπάσματα

· Σπόροι

· Φυτώρια

· Ζωοτροφές

· Είδη ζωοτροφίας

· Αρδευτικά

· Φυτοχρώματα

· Γεωργικά εφόδια

· Κεραμεικά

· Κατασκευή και συντήρηση κήπων

Γεώργιος Φ. Κόντος

Γεωπόνος Γ.Π.Α.

__________________________________________________________________

ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 14

ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ

ΤΗΛ. 27910 25101 & 6973 742959

Αναλαμβάνουμε:

· Τη μελέτη-διαμόρφωση χώρου και την κατασκευή κήπων

· Την εγκατάσταση συστημάτων αυτόματου ποτίσματος

· Την τοποθέτηση έτοιμου χλοοτάπητα

· Τη διακόσμηση με ξύλινες και υδάτινες δημιουργίες

· Τη συντήρηση υπαρχόντων κήπων (κλάδεμα, κεντρώματα, χορτοκοπή, ραντίσματα)

* ΓΕΩΠΟΝΙΚΗ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ *

ΚΑΡΙΕΡΑ, ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ Ή ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ;

Οι δημοσκοπήσεις και η στατιστική ανάλυση των ευρημάτων αποτελούν τα εργαλεία με τα οποία οι επιστήμονες προσπαθούν να αναλύσουν κοινωνικά φαινόμενα και ει δυνατόν να υποδείξουν προτάσεις για την αντιμετώπισή τους.

Και ένα τέτοιο φαινόμενο είναι η μεγάλη υπογεννητικότητα στον αναπτυγμένο λεγόμενο κόσμο και η μεγάλη απροθυμία των ανθρώπων να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά. Τα αποτελέσματα μιας μεγάλης μελέτης που έγινε στη Βρετανία και δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2005 μιλούν από μόνα τους.

Κατά τη δημοσκόπηση, οι Βρετανοί καθυστερούν σημαντικά να κάνουν οικογένεια και να γίνουν γονείς, καθώς κύριο μέλημά τους είναι η επαγγελματική τους σταδιοδρομία και η διασκέδαση.

Το ποσοστό γεννήσεων στη Βρετανία το 2004 ήταν 1,77 παιδιά για κάθε γυναίκα, ενώ στη δεκαετία του 1960 ήταν 2,95 παιδιά. Σύμφωνα με το Γραφείο Εθνικής Στατιστικής, η περίοδος γονιμότητας λήγει για το 20% των γυναικών στη Βρετανία χωρίς παιδιά, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό πριν από 60 χρόνια ήταν 10%.

Ανάλογα η και χειρότερα όμως είναι τα ποσοστά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση όπου το ποσοστό γεννήσεων το 2003 ήταν μόλις 1,48 παιδιά, αρκετά μικρότερο από το ποσοστό του 2,1 που θεωρείται απαραίτητο για την ανανέωση του πληθυσμού. Είναι φανερό πως στο σύνολό τους τα κράτη της Γηραιάς Ηπείρου αντιμετωπίζουν έντονα το πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού με όλες τις επερχόμενες συνέπειες, π.χ το ασφαλιστικό.

Στη προαναφερόμενη έρευνα οι γυναίκες θεωρούν σημαντικότερη τη διασκέδαση από τη μητρότητα με πρώτη προτεραιότητα τη καριέρα τους. Μόνο το 32% των ανδρών πιστεύει ότι οι γυναίκες πρέπει να θέσουν σαν πρώτη προτεραιότητα τα παιδιά, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στις γυναίκες είναι 36%.

Όμως για το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων δεν ευθύνονται μόνο οι προτεραιότητες των ανθρώπων, καριέρα και διασκέδαση έναντι παιδιών. Σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση το 53% των γυναικών και το 46% των ανδρών πιστεύουν ότι είναι πιο δύσκολο σήμερα από κάθε άλλη φορά να βρει κανείς το κατάλληλο σύντροφο για να αποκτήσει μια σταθερή οικογένεια και παιδιά μαζί του.

Η σκληρή γλώσσα των αριθμών σκιαγραφεί μια γενιά αποπροσανατολισμένη και φοβισμένη, δέσμια των παθών και των λανθασμένων επιλογών στις οποίες τους οδήγησαν οι παντός είδους “διαφωτιστές” τους. Ιδιαίτερα το σύνθημα που προωθήθηκε τα τελευταία χρόνια από τις ριζοσπαστικές φεμινιστικές οργανώσεις και εν πολλοίς επικράτησε ήταν : “πρώτα η καριέρα”. Το κίνημα του ριζοσπαστικού φεμινισμού ξόδεψε τις τελευταίες δεκαετίες τεράστια ενέργεια και χρήματα για να οδηγήσει την γυναίκα στην “χειραφέτηση” και να αποθαρρύνει την έγκαιρη τεκνογονία, ιδιαίτερα αν αυτή (προς Θεού!) ανάγκαζε την σύζυγο - γυναίκα να εξαρτάται για κάποιο διάστημα οικονομικά από τον σύζυγο - άνδρα. Προσπάθησαν με κάθε τρόπο να απομακρύνουν τους ανθρώπους από τη σοφία και την αγάπη του Λόγου του Θεού και να τους θρέψουν με κακόβουλες ανθρώπινες επινοήσεις. Ήδη έχουμε αρχίσει να αισθανόμαστε τις συνέπειες.

Μακάριοι οι άνθρωποι που κτίζουν τη ζωή τους επάνω στο Λόγο του Θεού. Στο κατά Χριστό ζευγάρι και η γυναίκα και ο άνδρας αισθάνονται ασφαλείς και χαρούμενοι μέσα στην οικογένεια. Δεν εμποδίζονται να σπουδάσουν και να σταδιοδρομήσουν αλλά ενημερωμένοι και με θεία επίγνωση κάνουν τις επιλογές τους γνωρίζοντας ότι ο κύριος σκοπός τους είναι όλα τα μέλη της οικογενείας να απολαύσουν τη Βασιλεία των Ουρανών.

“Υπάρχει οδός, ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον” (Παροιμίαι ιδ:12)

Αναδημοσίευση από το http://www.christianity.gr/

Σχετικά...άσχετα

...μου'φαγες όλα τα δακτυλίδια

...και τώρα κοιμάμαι ούτε καν στα σανίδια, αλλά στις πλάκες και μάλιστα έξω από το νοσοκομείο 'Ευαγγελισμός' στην οδό Μαρασλή στο κέντρο της Αθήνας και λίγα μέτρα πιο πάνω, ακριβώς δίπλα στην έξοδο πάλι, κοιμάται ο Γιάννης, ο οποίος προτιμάει να κοιμάται στο δρόμο παρά στο ίδρυμα που τον είχαν κλείσει

Περί χαρακτήρος…

Κάποιες καταστάσεις μένουν ίδιες ή σχεδόν ίδιες μέσα στο χρόνο. Μία από αυτές είναι αυτό που παρατήρησε ο λόρδος Μπάϋρον και περιγράφει θαυμάσια ο Γρηγόριος Ξενόπουλος στο περιοδικό «Διάπλασις των Παίδων» και περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Αθηναϊκές επιστολές» (εκδόσεις Αφοι Βλάσση). Το αντιγράφω αυτούσιο, χωρίς πολυτονικό, αλλά αν και μονοτονικό μπορεί να προβληματίσει την (ελληνική) σκέψη μας…

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟΝ ΕΛΑΤΤΩΜΑ

Αθήναι, 7 Μαρτίου 1909

Αγαπητοί μου,

Ήμουν προχθές εις τον «Παρνασσόν», όπου ο κ. Δ. Κακλαμάνος ωμίλησε περί της διαμονής του Βύρωνος εις την Ελλάδα. Όλοι βεβαίως γνωρίζετε, κατ’ όνομα τουλάχιστον, τον μεγάλον άγγλον ποιητήν, ο οποίος ηγάπησε τόσον την πατρίδα μας, ώστε να αφιερώση εις τον Αγώνα της και ζωήν και περιουσίαν. Όλοι γνωρίζετε, ότι ο Βύρων κατήλθε τω 1823 εις την Ελλάδα δια να συμπολεμήση με τους ηρωικούς Έλληνας, και ότι απέθανεν εις το Μεσολόγγι, από κρυολόγημα, πριν προφθάση να ίδη το όνειρόν του πραγματοποιημένον. Δεν ήτο αυτή η πρώτη φορά, κατά την οποία επεσκέπτετο την κλασσική γην. Κατά την νεότητά του, έκαμεν άλλα δύο ταξίδια εις την Ελλάδα. Εις την ωραία του διάλεξιν, ο κ. Κακλαμάνος διηγήθη πλήθος λεπτομερειών αναφερομένων εις τα ταξίδια αυτά του ποιητού, από την πρώτην στιγμήν που αντίκρισεν ένθους τα ελληνικά βουνά, μέχρι της τελευταίας του ημέρας εις το Μεσολόγγι.

Μία κρίσις του Βύρωνος περί των νέων Ελλήνων, υπάρχουσα εις επιστολήν του, γραμμένην, νομίζω, από το Μεσολόγγι, μού έκαμε την μεγαλυτέραν εντύπωσιν. «Οι Έλληνες – έγραφεν ο μέγας φιλέλλην – έχουν ανάγκην από πολλά πράγματα’ πρό πάντων από ομόνοιαν και πειθαρχίαν.» Και παρακάτω εξηγούσε δια ποίους λόγους, κατά την γνώμην του, οι Έλληνες ούτε ομονοούν, ούτε πειθαρχούν ευκόλως, συμπεραίνων ότι η ανυποταξία και η απειθαρχία είναι το κυριώτερον γνώρισμα του χαρακτήρος των. Ούτως ειπείν, το εθνικόν των ελάττωμα.

Αυτό, καθώς σας είπα, μου έκαμεν εντύπωσιν, διότι, μολονότι παρήλθεν ολόκληρος σχεδόν αιών (σ.α.: κι άλλος ένας αιώνας μέχρι τώρα το 2011, σύνολον δύο αιώνες) από την εποχήν που το έγραψεν ο Βύρων, μολονότι η Ελλάς, ελευθέρα έκτοτε, έκαμε τόσας προόδους, και μολονότι οι ηρωικοί Έλληνες, οι άξεστοι, οι αγράμματοι, οι ημιάγριοι του καιρού εκείνου, εξεπαιδεύθησαν, ελεπτύνθησαν, εξεπολιτίσθησαν, εν τούτοις διατηρούν (σ.α.: και διατηρούν και διατηρούν) το γνώρισμά των, το ελάττωμά των, τόσον πολύ, ώστε και σήμερον (σ.α.: και σήμερον το 2011) ο Βύρων θα έγραφε τα ίδια.

Είναι, αγαπητοί μου, μία πικρά αλήθεια. Μικροί και μεγάλοι, οι Έλληνες ούτε ομονοούμεν ούτε πειθαρχούμεν. Το εθνικόν μας ελάττωμα είναι η ανυποταξία και η απειθαρχία. Δεν αναγνωρίζομεν κανένα ανώτερόν μας, κανένα καλύτερόν μας, και όταν δεν μας υποτάσση μία μεγάλη βία και ανάγκη, δεν εννοούμεν να υποταχθώμεν εις κανένα. Οι υπάλληλοι απειθούν προς τους ανωτέρους, προς τους υπουργούς ακόμη, απαράλλακτα όπως οι μαθηταί προς τους διδασκάλους. Μόλις και μετά βίας κρατούμεν την ιεραρχίαν εκείνην την στοιχειώδη, άνευ της οποίας κοινωνία δεν υπάρχει. Αλλ’ εις πρώτην ευκαιρίαν, θα σηκώσωμεν κεφάλι. Δεν ακούομεν και δεν σεβόμεθα κανένα. Θα έλεγε κανείς ότι το έχει το αίμα μας. Το εθνικόν μας ελάττωμα!

Πόσον είναι κακόν και ολέθριον, δεν είναι ανάγκη να σας το είπω. Το εννοείτε, όπως το εννοούμεν όλοι. Και όμως, δεν βάζομεν τα δυνατά μας δια να το κόψωμεν… Συλλογίζομαι, ότι αν κατά τύχη, όταν είχα την ωραίαν, την τρυφεράν και εύπλαστον ηλικίαν σας, ανεγίνωσκα την κρίσιν του Βύρωνος, θα μου έκαμνε μεγάλην εντύπωσιν και θα κατέβαλλα πάσαν προσπάθειαν δια να είμαι όσον το δυνατόν περισσότερον πειθήνιος εις τους ανωτέρους μου και πειθαρχικός. Πρέπει να μάθη πρώτα να υπακούη, δια να ηξεύρη κατόπιν να διατάσση. Δι’ αυτό εσυλλογίσθην να σας ομιλήσω σήμερον για την διάλεξιν του κ. Κακλαμάνου και να σας αναφέρω την κρίσιν του Βύρωνος.

Εν τούτοις, όταν είπα προ ολίγου εις ένα φίλον μου: «Θα το γράψω στα παιδιά της Διαπλάσεως!» ο φίλος μου με απέτρεψε. «Μη, μου είπε, διότις ηξεύρεις τι θα πάθης; Θα ισχυροποιήσης την έμφυτον ανυποταξίαν και απειθαρχίαν των Ελληνοπαίδων. Θα σηκώνουν εις το εξής κεφάλι, και θα δικαιολογούνται λέγοντες με καμάρι: Μπα! Είναι το εθνικόν μας ελάττωμα!...»

Η παρατήρησις αυτή μ’ έκαμε να σκεφθώ: Μήπως ο φίλος μου έχει δίκαιον; Αλλ’ όχι! Αυτός δεν ημπορεί να γνωρίζη τόσον τους Ελληνόπαιδας όσον εγώ, που επικοινωνώ μαζί των τόσα χρόνια! Οι Ελληνόπαιδες δεν είναι τόσο ανόητοι, δια να καυχηθούν δι’ ένα ελάττωμα, είτε ατομικόν, είτε εθνικόν. Απεναντίας, οσάκις του λοιπού θα αισθάνωνται το αίμα των να βράζη και να εξωθή προς την διχόνοιαν, προς την απειθαρχίαν, θα ενθυμούνται, είμαι βέβαιος, τους λόγους του Βύρωνος, και θα ομονοούν, και θα υποτάσσωνται!

Σας ασπάζομαι,

Φαίδων

ΒΑΡΒΑΡΗ ΕΥΤΥΧΙΑ

<...ολόκληρη η διαδικασία του πολιτισμού έχει μεταμορφωθεί σ' ένα χαλκείο ευτυχίας, ευτυχίας του ατόμου κι όχι του προσώπου, εγωιστικής κι όχι ομοιοπαθητικής των άλλων, μιας ευτυχίας ουσιαστικά βάρβαρης, αφού είναι ευτυχία των σαρκικών απολαύσεων, του κορμιού, του στομαχιού, του χωμάτινου, του πρόσκαιρου ανθρώπου. Κι αυτή την ευτυχία την αποζητούν όχι μονάχα οι "πολιτισμένοι", αλλά και οι βάρβαροι. Πού βρίσκεται, λοιπόν, η διαφορά; η μεγαλειώδης έξαρση του ανθρώπου από τον πολιτισμό;
Ο κόσμος μας ζει μέσα σε υπνοβασία. Περπατεί χωρίς να ξέρει πού κατευθύνεται. Ενεργεί ενστικτωδώς και χωρίς πνευματικές αφορμές. Αναζητεί την ευτυχία, αλλά ο βίος του έχει την παταγώδη πενιχρότητα του πυροτεχνήματος. Είμαστε "πολιτισμένοι", αλλά έχουμε τα χέρια αδειανά. Ο αληθινά πολιτισμένος δε φοβάται, αλλά εμείς τρέμουμε για το μέλλον μας. Αισθανόμαστε μπλεγμένοι σε μιαν απέραντη, σατανική παγίδα, και δεν ξέρουμε πώς ν' απαλλαγούμε για να ξανακούσουμε εντός μας το "ανήριθμον γέλασμα" της Ελευθερίας.>
Κ. Τσιρόπουλος, Η Μαρτυρία του Ανθρώπου

...ο Αιώνιος Λόγος του Θεού έχει τις απαντήσεις σ' όλα τα ζητήματα του Ανθρώπου: "Εάν λοιπόν ο Υιός σάς ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι." και "Εάν σείς μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου' και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει." Ιησούς Χριστός (Κατά Ιωάννην, η' 30 και 36). Άρα Αληθινή Ελευθερία έχει ο Άνθρωπος ΜΟΝΟ με τον Ιησού, διότι "όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία" (Κορινθίους Β'. γ'.17).

Ανθρώπινη και Θεϊκή δικαιοσύνη

« Πάνε δέκα μέρες τώρα. Σε ένα φιλμάκι από την Ιαπωνία, ένας μεσόκοπος Ιάπωνας, ιχθυοπώλης, λέει με ένα παράπονο που ωριμάζει σε αγανάκτηση: «Αν έριχνα εγώ βρώμικο νερό στη θάλασσα, θα με έπιαναν αμέσως και θα με τιμωρούσαν». Σχολίαζε έτσι, αποκαρδιωμένος, την είδηση πως η διαχειρίστρια εταιρεία του πυρηνικού εργοστασίου της Φουκουσίμα πετάει στη θάλασσα τα νερά που έχουν μολυνθεί από ραδιενέργεια» (Παντελής Μπουκαλάς, Καθημερινή, 15-4-2011).

Οι συνέπειες από το σεισμό, το «τσουνάμι» και το πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία, είναι εφιαλτικές. Ανείπωτος ανθρώπινος πόνος, δεκάδες χιλιάδες νεκροί και αγνοούμενοι, τεράστιου κόστους υλικές ζημιές και ανυπολόγιστου μεγέθους περιβαλλοντική καταστροφή.

Ακόμη μια φορά διαπιστώσαμε ότι ο άνθρωπος είναι αδύναμος και ανυπεράσπιστος απέναντι σε έκτακτα φυσικά φαινόμενα. Δεν είμαστε ούτε παντοδύναμοι, ούτε άτρωτοι, ούτε πάνσοφοι. Αυτές είναι ιδιότητες του Θεού. Γι’ αυτό, το να φοβόμαστε το Θεό, με την έννοια του ιερού σεβασμού, είναι η αρχή της σοφίας (Παρ.1-7).

Τα παραπάνω λόγια ενός απλού ανθρώπου αναδεικνύουν μια μεγάλη αλήθεια. Στον αναπτυγμένο κόσμο υποτίθεται πως όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Στη πράξη όμως δεν είναι έτσι σχεδόν ποτέ. Στο ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος έχει καταργηθεί κάθε έννοια νομιμότητας. Τους τελευταίους 2-3 αιώνες η βιομηχανική παραγωγή με τα τοξικά της απόβλητα ρυπαίνει διαρκώς την ατμόσφαιρα και μολύνει υπόγεια ύδατα, ποτάμια και θάλασσες. Στο τωρινό συμβάν, η ραδιενέργεια θα πλήξει και τα ψάρια, με ανυπολόγιστες συνέπειες στη φυσική ισορροπία και τη διατροφική αλυσίδα. Ανάλογα καταστροφική και η πρόσφατη διαρροή πετρελαίου στον κόλπο του Μεξικού, ενώ μικρότερο αλλά κοντινότερο παράδειγμα για μας αποτελεί η μόλυνση του Ασωπού ποταμού στη Βοιωτία από εργοστασιακά λύματα.

Οι κρατικές και διεθνείς νομοθεσίες, ή είναι ανύπαρκτες, ή δεν εφαρμόζονται στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος. Οι πολυεθνικές εταιρίες εξόρυξης πρώτων υλών, παραγωγής ενέργειας, τροφίμων κτλ, χάριν του κέρδους, παραβιάζουν κάθε κανόνα, θεϊκό και ανθρώπινο, χωρίς η δικαιοσύνη, την οποία οι άνθρωποι διακηρύττουν και στην οποία ελπίζουν, να μπορεί να τους επιβληθεί. Η δικαιοσύνη του ανθρώπου είναι ατελής, σχετική, υποχωρεί μπροστά στη δίψα του για πλουτισμό, δύναμη και εξουσία.

Υπάρχει όμως και μια άλλη δικαιοσύνη, τέλεια, απόλυτη, η δικαιοσύνη του Θεού. Σε αυτήν αξίζει να πιστέψουμε και να ελπίσουμε με όλη μας την καρδιά.

Απ’ αρχής ο Θεός έπλασε όλους εμάς τους ανθρώπους εξ’ ίσου (Ψαλμ. 33-15), «εξ’ ενός αίματος» (Πράξ. 17-26). Δίνει σε όλους μας αγαθά, πονηρούς και αγαθούς, δικαίους και αδίκους (Ματθ. 5-45).

Πάνω απ’ όλα όμως η δικαιοσύνη του Θεού φανερώθηκε με τη με τη ζωή και τη θυσία του Χριστού στο Σταυρό. Εκεί έθεσε τον Αγαπητό Του Υιό, τον αναμάρτητο, «μέσον εξιλεώσεως δια της πίστεως, εν τω αίματι αυτού, προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης Αυτού, διά την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων, διά της μακροθυμίας του Θεού. Προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης Αυτού εν τω παρόντι καιρώ, δια να είναι αυτός δίκαιος, και να δικαιώνει τον πιστεύοντα εις τον Ιησούν» (Ρωμ. 3-25). Τόσο πολύ μας αγάπησε και μας χάρισε την Αιώνια ζωή διά του Χριστού (Ιωάνν. 3-16). Έτσι τώρα, όποιος πιστεύει στο Χριστό, δικαιώνεται ενώπιον του Θεού κι έχει ειρήνη με Αυτόν (Ρωμ.5-1).

Επίσης η δικαιοσύνη του Θεού μέλει να φανερωθεί και να εφαρμοστεί σε όλους, πλούσιους και φτωχούς, ισχυρούς και αδύναμους. Ο απ. Παύλος είπε στους Αθηναίους προφητικά διά Πνεύματος Αγίου ότι «ο Θεός προσδιόρισεν ημέραν, εν η μέλλει να κρίνει την οικουμένη εν δικαιοσύνη, δια ανδρός τον οποίον διόρισε, και έδωσε εις πάντας βεβαίωση περί τούτου, αναστήσας Αυτόν εκ νεκρών» (Πραξ. 17-31). Ο Χριστός θα κρίνει τους ανθρώπους με βάση το Λόγο Του, καθώς είπε στους μαθητές του ότι «ο λόγος τον οποίον ελάληλα, εκείνος θέλει κρίνει τον κόσμο εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιωάνν. 12-48). Θα εφαρμόσει δικαιοσύνη και θα εγκαθιδρύσει την Αιώνια Βασιλεία του Θεού, όπου θα κυριαρχεί «δικαιοσύνη, ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμ.14-17).

Ας μη μας εκπλήσσει που οι ανθρώπινοι νόμοι δεν έχουν τη δύναμη να εφαρμοστούν στους ισχυρούς της Γης. Ας μη μας καταβάλλει το ότι δεν μπορούμε να αναχαιτίσουμε την περιβαλλοντική καταστροφή του πλανήτη μας, κάτι που βέβαια όλους μας στεναχωρεί, καθώς είναι το προσωρινό σπίτι μας. Όλα είναι γραμμένα και προφητευμένα στο Λόγο του Θεού.

Ας προσευχόμαστε στον Κύριο των δυνάμεων να μας φυλάξει, να μας ελεήσει και να μας βοηθήσει. Αυτός κρατά το σύμπαν στα χέρια Του. Πάνω απ’ όλα όμως να Τον πιστέψουμε, να Τον γνωρίσουμε, να Τον αγαπήσουμε με όλη μας την καρδιά, να ζητούμε τη δική Του δικαιοσύνη (Ματθ.6-33) και να την πράττουμε μέσα στη ζωή μας (Ά Ιωάννου, 2-29). Ο Χριστός έρχεται, κι όσοι Τον αγαπάμε, Τον προσμένουμε. «Κατά δε την υπόσχεσιν Αυτού, νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν εν οις δικαιοσύνη κατοικεί» (΄Β Πέτρου, 3-13). Και Αυτός, που είναι δίκαιος κριτής, θα αποδώσει εκείνη την ευλογημένη ημέρα σε όσους επιποθούν την επιφάνεια Αυτού, τον στέφανο της δικαιοσύνης (΄Β Τιμ. 4-8).

Μιχάλης Περιστεράκης

αναδημοσίευση από τη μηνιαία εφημερίδα 'Χριστιανισμός'

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥΣ...

"ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ"......με τον Πάρη Αϊβαλή

Ήταν μια μέρα του Μαΐου, πρωί στην πλατεία με το σιντριβάνι στο Παγκράτι, όπου περιμένουμε να επιβιβάσουμε πελάτες στο ταξί και ενώ ήμουν δεύτερος στη σειρά βλέπω μπροστά στο πρώτο ταξί να πλησιάζουν δύο κυρίες, να φορτώνουν μια βαλίτσα στο πορτμπαγκάζ, τελικά να μπαίνει στο αυτοκίνητο η αρκετά νεώτερη και η άλλη κυρία να μένει στο δρόμο, μετά τους σχετικούς ασπασμούς… Το σημείο που με κέντρισε να κρατήσω αυτό το περιστατικό είναι ακριβώς η επόμενη στιγμή, λίγο μετά αφού έκλεισε η πόρτα και πριν ξεκινήσει το ταξί, η κυρία που έμεινε άλλαξε το πρόσωπό της και τα μάτια της γέμισαν δάκρυα… Δάκρυα της μάνας που χαιρετάει τη θυγατέρα της, που φεύγει για μακριά…

Δεν περνάει ένα λεπτό και μία άλλη κοπέλα με έναν ηλικιωμένο κύριο και μία βαλίτσα έρχονται σε μένα, που πλέον είμαι το πρώτο ταξί στην πιάτσα, φορτώνω τη βαλίτσα και περιμένω να μπουν…, αλλά μπαίνει μόνο η νέα κυρία ενώ ο ηλικιωμένος μένει έξω… Ήταν ο πατέρας της κοπέλας, που κι αυτός χαιρετούσε τη θυγατέρα του, η οποία ζει και εργάζεται στο Παρίσι από τότε που πήγε να σπουδάσει…

Τον τελευταίο καιρό, πριν από το παραπάνω περιστατικό, είχαμε συζητήσει και διαφωνήσει με τον αδελφό μου τον Πάνο, περί του θέματος να φύγει κάποιος και να πάει σ’ άλλη χώρα να εργαστεί όταν στην πατρίδα του αυτό είναι δύσκολο, ενώ κάπου αλλού υπάρχουν καλύτερες συνθήκες… Ο Πάνος το είχε ζήσει προσωπικά ως μετανάστης, αν και εγώ το βίωσα βλέποντας, μικρός τότε, τον πατέρα μου και την μητέρα μου να μην αισθάνονται άνετα, αλλά να πονάει η ψυχή τους για το παιδί τους, το πρώτο τους παιδί, που βρισκόταν στα ξένα… Είναι μνήμες που αναβιώνουν καθώς το σκέφτομαι… και δικαιώνω τις αντιρρήσεις του Πάνου. Δεν περνάνε λίγες μέρες από όλα τα παραπάνω και διαβάζω σε μια από τις επιστολές του Γρηγορίου Ξενόπουλου «για τους ξενιτεμένους», που την έγραψε, στις 21 Απριλίου του 1928, και αφηγείται τον πόνο που έζησε ως ξενιτεμένος από την οικογένειά του, αλλά και την παρηγοριά που βρήκε από ένα λόγο της μητέρας του.

Όμως ας απολαύσουμε τον ίδιο:

***

του Γρηγορίου Ξενόπουλου

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥΣ

(Αθήναι, 21 Απριλίου 1928

Λίγες μέρες πριν από το Πάσχα, είχε πέσει στα χέρια μου το γράμμα μιας μικρής Διαπλασοπούλας, που, πρώτη φορά ξενιτεμένη, έγραφε στη «Διάπλαση» για την ξενιτιά. Α, με τι πόνο που ήταν γραμμένο αυτό το γράμμα! Και πόσο μεταδοτικός γινόταν αυτός ο πόνος μ’ ένα απλό, ανεπιτήδευτο γράψιμο!... Λείπω απ’ την πατρίδα μου τόσα χρόνια, που έπαψα πια να θεωρώ τον εαυτό μου ξενιτεμένο. Ε, η μικρή μας φίλη μ’ έκανε να συλλογιστώ πως κι εγώ στερούμαι το πατρικό μου σπίτι και η μητέρα μου, και να αιστανθώ τον πόνο της ξενιτιάς, όπως σχεδόν τον αισθανόμουν τα πρώτα χρόνια, τότε που δεν τον είχα ακόμα συνηθίσει ή δεν ήξερα το γιατρικό του…

Τη νύχτα πάλι του Μεγάλου Σαββάτου, την ώρα που γινόταν η Ανάσταση, και χτυπούσαν οι καμπάνες χαρμόσυνα, κι έλαμπαν τ’ αναρίθμητα κεριά, κι ανέβαιναν ψηλά οι φωτεινές ρουκέτες, και γέμιζε ο ουρανός από πολύχρωμα άστρα, και ψελνόταν θριαμβευτικά το «Χριστός Ανέστη, κι αναγάλλιαζε κάθε ψυχή, - εγώ ξαναθυμήθηκα το γράμμα της μικρής μας φίλης και τη φαντάστηκα πόσο θα πονούσε, αυτή την ώρα της χαράς, στη μαύρη ξενιτιά της, και πόσο πιο ζωηρά συλλογιζόταν, θα ποθούσε το σπίτι της, τη μητερούλα της.

Κι ο νους μου πήγε στους ξενιτεμένους, σ’ όλους τους ξενιτεμένους, που, σαν κι εκείνη, έκαναν Πάσχα μακριά από τις πατρίδες τους, τους μικρούς προπάντων που για πρώτη φορά ξενιτεύονταν. Και θυμήθηκα – ω, τι ζωηρά, που το θυμήθηκα! – το πρώτο Πάσχα που έκαμα κι εγώ στην Αθήνα, τότε που πρωτόρθα φοιτητής, δεκαπέντε χρονών παιδί… Ήταν, μα την αλήθεια, θλιβερότατο αυτό το Πάσχα της ξενιτιάς! Απορούσα που έβλεπα γύρω μου ανθρώπους τόσο χαρούμενους. Μου φαινόταν ψέματα που αναστήθηκε ο Χριστός. Και βιαζόμουν να τελειώσει η πολύφωτη και πολύκροτη τελετή, για να μείνω μόνος και να κλάψω…

Τον ίδιο πόνο αισθανόμουν σ’ όλες τις μεγάλες γιορτές, σ’ όλες τις μεγάλες χαρές. Θυμόμουν το σπίτι μου, τη μητέρα μου, τους δικούς μου και τίποτα δεν μπορούσε να με παρηγορήσει. Όπως τα θυμούνται κι είναι απαρηγόρητοι όλοι οι ξενιτέμενοι για πρώτη φορά, τα πρώτα χρόνια. Έπειτα, σιγά-σιγά, συνηθίζουν. Εκείνοι τουλάχιστον που είναι υποχρεωμένοι να ζουν στην ξενιτιά, κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία. Στο τέλος, ξεχνούν ολωσδιόλου πως είναι ξενιτεμένοι. Και δεν το θυμούνται με πόνο, παρά κάπου-κάπου, όταν ένα περιστατικό τους φέρνει ξαφνικά μια πολύ ζωηρή ανάμνηση, όταν βρεθούν μπροστά στον ακράτητο πόνο ενός φρεσκοξενιτεμένου, όταν διαβάσουν ένα γράμμα, σαν αυτό που διάβασα εγώ λίγες μέρες πριν από το Πάσχα…

Θυμόμουν λοιπόν, εκείνη τη νύχτα, τα παιδικά μου, τα φοιτητικά μου χρόνια με τον πόνο τους. Κι ανάμεσα στ’ άλλα, θυμήθηκα και την παρηγοριά, το «γιατρικό», που είπα στην αρχή. Το γιατρικό της νοσταλγίας. Κι αυτό μου τόδωσε τότε η μητέρα μου, το πρώτο ή το δεύτερο καλοκαίρι που γύρισα στην πατρίδα μου να περάσω τις διακοπές. Ήμαστε το βράδυ στο περιβόλι μας, η μητέρα μου κι εγώ. Καταφέραμε επιτέλους να μείνουμε μονάχοι, να μιλήσουμε οι δυο μας. Κι είχαμε να πούμε τόσα πολλά ύστερ’ από τόσων μηνών χωρισμό! Αλήθεια γραφόμαστε δυο φορές τη βδομάδα, αλλά είναι πράγματα – τα περισσότερα ίσως και τα καλύτερα – που δε λέγονται παρά με το στόμα… Κι όμως σωπαίνουμε, σα να μην είχαμε να πούμε τίποτα! Η χαρά, η ευτυχία της ένωσης, μας βούβαιναν. Κι ήταν αρκετό για μας να αισθανόμαστε ο ένας κοντά στον άλλο, να κρατιόμαστε αγκαλιασμένοι, να κοιταζόμαστε στα μάτια… Μια στιγμή, δεν ξέρω πώς, σήκωσα τα μάτια μου ψηλά. Ο καλοκαιριάτικος ουρανός έλαμπε μ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια, μ’ όλο του το μυστήριο. Ήταν «νύχτα γλυκιά, και το φεγγάρι…» δεν έβγαινε «να σκεπάσει άστρο κανένα», που λέει κι ο Σολωμός.

- Τι όμορφα! Ψιθύρισα.

Τότε κι η μητέρα μου σήκωσε τα μάτια της στον ουρανό. Και σε λίγο μου είπε.

- Να, αυτός ο ουρανός με παρηγορούσε για τη στέρησή σου.

- Με την προσευχή;

- Και με τη θέα του μονάχη… Κάθε φορά που σήκωνα τα μάτια μου ψηλά κι έβλεπα αυτό τον απέραντο θόλο, συλλογιζόμουν: «Κάτω απ’ αυτόν ζούμε όλοι. Είναι η κοινή μας στέγη, η μεγάλη». Κι η απόσταση από δω ως την Αθήνα μίκραινε, και μου φαινόταν πως σ’ είχα πάλι εδώ, κοντά μου, πως κοιμόσουν ακόμα στη διπλανή μου κάμαρα, όπως πρώτα…

Α, τι εντύπωση που μου έκανε, τι υποβολή είχε για μένα αυτός ο λόγος της μητέρας μου!... Από τότε, στην ξενιτιά μου, κάθε φορά που θυμόμουν με πόνο τη μητέρα μου, τ’ αδέλφια μου, τους δικούς μου, σήκωνα τα χέρια μου ψηλά, έβλεπα τον ουρανό, αυτό «τον απέραντο θόλο που μας σκεπάζει όλους», και μου φαινόταν πως βρίσκονταν πάλι κοντά μου, στη διπλανή μου κάμαρα. Κι ο πόνος μου γλύκαινε, κι η παρηγοριά έμπαινε στην ψυχή μου βαθιά… Είχα πια το γιατρικό της ξενιτιάς, το αντίδοτο της νοσταλγίας. Το συσταίνω στη μικρή μας ξενιτεμένη. Το συσταίνω σ’ όλους τους ξενιτεμένους.

Σας ασπάζομαι, Φαίδων

Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΣΧΑ

«Το πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών, ο Χριστός»

Κορινθίους Α’ ε:7

Πάσχα σημαίνει Πέρασμα, Έξοδος

Στην Παλαιά Διαθήκη ο λαός Ισραήλ επί τετρακόσια χρόνια υπέμεινε στην Αίγυπτο τη δουλεία και την καταπίεση των Φαραώ. Στο τέλος, δεν άντεξε και στράφηκε και πάλι στην εκζήτηση του Θεού, από Τον οποίο είχε απομακρυνθεί στην ξένη γη που ζούσε. Ο Θεός ανταποκρίθηκε στη φωνή τους με αγάπη κι έστειλε το Μωυσή να τους οδηγήσει στην ελευθερία που ποθούσαν, με σκοπό μάλιστα να τους χαρίσει τη δική τους πατρίδα, όπως τους είχε υποσχεθεί. Τη Γη της Επαγγελίας. Ο Θεός έδειξε την απόλυτη εξουσία και δύναμή Του, χτυπώντας τη γη της δουλείας και τον αμετανόητο Φαραώ με δέκα οδυνηρές πληγές. Για τους πιστούς Του είχε έρθει η ώρα της Εξόδου. Όμως, αυτή η έξοδός από την ξένη γη οριοθετήθηκε με μία θυσία απαραίτητη για όλους. Ήταν εντολή του Θεού: «Ας λάβωσιν εις εαυτούς έκαστος εν αρνίον… το δε αρνίον σας θέλει είσθαι τέλειον, αρσενικόν ενιαύσιον… και θέλετε σφάξει αυτό προς το εσπέρας», «και το αίμα θέλει είσθαι εις εσάς διά σημείον επί των οικιών, εις τας οποίας κατοικείτε· και όταν ίδω το αίμα, θέλω σας παρατρέξει, και η πληγή δεν θέλει είσθαι εις εσάς …» Έξοδος ιβ:3-6,13. Έτσι, ξεκίνησε ο λαός Ισραήλ την πορεία του από τη γη της δουλείας προς τη γη της επαγγελίας. Σε ενθύμηση, λοιπόν, αυτού του Περάσματος, της Εξόδου, γιόρταζαν και γιορτάζουν το Εβραϊκό Πάσχα. Βεβαία, κάποιος μπορεί να ρωτήσει: Τι σχέση έχουν όλα αυτά μ’ εμάς σήμερα; Αλήθεια, εμείς ποια Έξοδο γιορτάζουμε και από πού;

Ο απόστολος Παύλος γράφει για τα γεγονότα και τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης: «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών…». Κορινθίους Α’ ι:11 « …τα οποία είναι σκιά των μελλόντων, το σώμα όμως είναι του Χριστού». Κολοσσαείς β:17»

Στην Καινή Διαθήκη μάς αποκαλύπτετε ότι στο σώμα του Χριστού, στην εκκλησία Του, κάθε μέλος (πρέπει να) έχει μία ανάλογη πορεία. Ένα προσωπικό Πάσχα. Μία προσωπική Έξοδο από τη γη της δουλείας και την καταπίεση της αμαρτίας και μια προσωπική πορεία προς τη γη της επαγγελίας, τη Βασιλεία των Ουρανών.

Όμως, όπως τότε έτσι και σήμερα χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις. Καταρχήν, ο άνθρωπος πρέπει να αναγνωρίσει την κατάστασή του. Να νιώσει ότι βρίσκετε σε ξένη γη. Ότι δουλεύει έναν ξένο αφέντη, το Διάβολο και ότι δε ζει στην ελευθερία που δίνει μόνο ο Θεός. Και τότε να βοήσει, να εκζητήσει τον Μόνο που μπορεί να τον σώσει και να τον ελευθερώσει, τον Πατέρα Θεό. Αυτή η φωνή είναι μια φωνή εκζήτησης της αγάπης και της αλήθειας, που δεν μπορεί να βρει ο άνθρωπος σ’ αυτό τον κόσμο τον πονηρό και διεστραμμένο. Και αυτή η φωνή ακούγεται και απαντιέται από την αγάπη του Θεού διά Ιησού Χριστού.

Το έργο και οι προϋποθέσεις από τη μεριά του Θεού είναι ήδη δοσμένες. «Ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών». Ρωμαίους ε:8. Η έξοδος από την ξένη γη της δουλείας της αμαρτίας, οριοθετήθηκε και πάλι με μία θυσία, τη θυσία του Ιησού Χριστού στο σταυρό του Γολγοθά. Το «τέλειον αρνίον». Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, είπε για τον Ιησού: «Ιδού, ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου». Ιωάννης α:29. Αυτός είναι το «Εσφαγμένον Αρνίον», που με το αίμα Του νικήθηκε ο Διάβολος από κάθε έναν πιστό. «Και αυτοί ενίκησαν αυτόν διά το αίμα του Αρνίου…» Αποκάλυψις ιβ:11. Είναι το «Αρνίον» που θυσιάστηκε από αγάπη για τον άνθρωπο, που «…παρεδόθη διά τας αμαρτίας ημών και ανέστη διά την δικαίωσιν ημών». Ρωμαίους δ:25. Είναι ο Ιησούς Χριστός που είπε στους μαθητές Του: «Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού». Ιωάννης ιε:13

Σήμερα σε καλεί και σένα να γιορτάσεις το δικό σου Πάσχα, την Έξοδο σου από το σκοτεινό κόσμο της αμαρτίας και το Πέρασμά σου σε μία ένδοξη πορεία ζωής προς το θαυμαστό Του φως.

«Και είδον και ήκουσα φωνήν αγγέλων… και ήτο ο αριθμός αυτών μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων, λέγοντες μετά φωνής μεγάλης· Άξιον είναι το Αρνίον το εσφαγμένον να λάβη την δύναμιν και πλούτον και σοφίαν και ισχύν και τιμήν και δόξαν και ευλογίαν». Αποκάλυψις ε:11-12

Αιμίλιος Μπαρμπάτος

ΣΠΟΤ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 54η ΣΥΝΑΞΗ ΝΕΩΝ 2011 ΤΗΣ ΕΑΕΠ

Αναζητώντας ξεκούραση στα σκουπίδια....(Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας)

Αναζητώντας ξεκούραση στα σκουπίδια....(Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας)

ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΕΣ (διαχρονικές)

Αθήναι, 1 Οκτωβρίου 1922

Αγαπητοί μου,

Η φίλη μας Πανταχού Παρών, - δηλαδή παρούσα, - από την Αλεξάνδρεια, ήλθε αυτόν τον καιρό στην Αθήνα. Της άρεσε βέβαια ο τόπος, "οι δρόμοι, τα κτίρια, τ' αγάλματα", από τους ανθρώπους όμως έχει κάμποσα παράπονα. Δεν τους βρήκε, λέει, πάρα πολύ ευγενείς, απεναντίας παρατήρησε ένα σωρό αγένειες και βαρβαρότητες. Στα τραίνα π.χ., οι κύριοι κάθουνται κι αφήνουν τις κυρίες και στέκουνται ορθές. Σας πατούν ακόμα κι ούτε σας γυρεύουν συγνώμη. Στο δρόμο, εκεί που πάτε σεμνά στη δουλειά σας, σας πετούν προστυχόλογα και κοροϊδίες. Οι εισπράκτορες, οι σωφέρ, οι αμαξάδες, οι υπάλληλοι, είναι αποτόμοι κι αυθάδεις. Μα κι οι κυρίες ακόμα δεν πάνε πίσω. Την άλλη φορά, λέει, κάποια της ζήτησε την ώρα και της την είπε, μ' αντί ν' ακούσει ένα τυπικό ευχαριστώ, τι άκουσε νομίζετε; "Δεν πάει καλά το ρολόι σου, κορίτσι μου!" Πάλι καλά που δεν της είπε πως τρώει κι άχερα...

Άλλοτε πάλι, στο τραμ, παραχώρησε τη θέση της σε μια ηλικιωμένη κυρία, που την πήρε χωρίς να ευχαριστήσει καθόλου. Αμ' ο εισπράκτορας του τραμ; Επειδή μια μέρα, μην ξέροντας τον κανονισμό, η φίλη μας κατέβηκε από κει που ανεβαίνουν, ο καλός σου εισπράκτορας την έβρισε με τα χειρότερα λόγια! "Αν ήμουν στην Αίγυπτο, λέει, θα του έδινα ένα χαστούκι, - δίνει, βλέπετε, και χαστούκια η φίλη μας, όταν την πνίγει το δίκιο, - θα του 'παιρνα τον αριθμό και θα τον πήγαινα στο καρακόλι, που θα τον έπαυε αμέσως. Μα εδώ δεν υπάρχουν, ως φαίνεται, νόμοι..."

Όχι, κι εδώ υπάρχουν νόμοι. Μόνο που βαριόμαστε να προστρέχουμε σ' αυτούς. Η φίλη μας π.χ. μπορούσε εξαίρετα να πάρει τον αριθμό του εισπράκτορα και τον καταγγείλει "επί εξυβρίσει", θα τον τιμωρούσαν όπως του άξιζε. Κι αν τον έκαναν αυτό όλοι, αν ήξερε κάθε απότομος, κάθε αυθάδης υπάλληλος, πως βρίζοντας, θα πήγαινε φυλακή ή θα πλήρωνε πρόστιμο, το κακό θα περιοριζόταν πολύ. Νόμοι υπάρχουν. Εμείς τους ξεχνούμε για ν' αποφεύγουμε τη φασαρία. Κι αυτή η αμέλεια, η βαργεστισιά είναι ο κυρίοτερος λόγος που αποθρασύνονται οι θρασείς. Ας το ξέρει η φίλη μας και όταν την ξαναβρίσει κανένας απ' αυτούς, ας τον καταγγείλει. Το ίδιο μπορεί να κάνει, να έχει όρεξη, και για κείνους, - κι δυστυχώς, το ξέρω, δεν είναι μόνο οι μάγκες του δρόμου, - που της πετούν στο πέρασμα προστυχόλογα. Και γι' αυτούς υπάρχει νόμος, και μάλιστα πολύ αυστηρός.

Μόνο για τους αγενείς δεν υπάρχει: για τους "κυρίους" που ξαπλώνονται στα τραμ, ενώ δίπλα τους μια ηλικιωμένη κυρία στέκεται ορθή, για την ηλικιωμένη κυρία που της παραχωρείς ευγενικά τη θέση σου και δεν σου λέει ούτε ένα ευχαριστώ, για την άλλη που σε ρωτώ τι ώρα είναι κι ύστερα σου βρίζει το ρολόι, για τον κύριο που σε σκουντά ή σε πατά περνώντας χωρίς να σου ζητήσει συγνώμη, και πάει λέγοντας. Γι' αυτούς, δυστυχώς, δεν υπάρχουν, ούτε μπορούν να γίνουν νόμοι. Είναι ο "άγραφος νόμος" που άμα δεν τον έχει κανείς γραμμένο μέσα του, να τον ακούει κάθε στιγμή και να συμμορφώνεται σε κάθε περίσταση, φαίνεται κι αυτός ο ίδιος αγενής, κι η κοινωνία όπου ανήκει.

Σας ασπάζομαι

Φαίδων

Από το βιβλίο "Αθηναϊκές επιστολές" του σπουδαίου συγγραφέα - δημοσιογράφου Γρηγορίου Ξενόπουλου (9 Δεκεμβρίου 1867 - 14 Ιανουαρίου 1951) (πρώτη έκδοση το 1947, και η παραπάνω αντιγραφή έγινε από την τρίτη έκδοση του οίκου αδελφών Βλάσση.

Πρόσκληση στην 54η Πανελλήνια Σύναξη Νέων

ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΔΑΪΣ: http://www.christianity.gr/index.php?module=article&art_id=3239

ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ & ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Στην τελική ευθεία το Ανταλλακτήριο Αγροτικών Προϊόντων στο κέντρο της Αθήνας

Ανταλλακτήριο αγροτικών προϊόντων: ένα μέτρο κατά τής κρίσεως"

Στην τελική ευθεία το Ανταλλακτήριο Αγροτικών Προϊόντων στο κέντρο της Αθήνας. Αγρότες: Δηλώστε συμμετοχή. Ελεύθεροι bloggers: Διαδώστε την προσπάθεια την καλή. ΜΜΕ της περιφέρειας: Γνωστοποιείστε το στους αγρότες. Εμπρός να τους δείξουμε ότι μπορούμε να διαχειριστούμε το σπίτι μας, την Ελλάδα μας, στις δύσκολες εποχές που βιώνουμε.

Στην τελική φάση της οργάνωσής του βρίσκεται το Ανταλλακτήριο Αγροτικών Προϊόντων, που εδώ και καιρό προετοιμάζει το Πατριωτικό Μέτωπο, με στόχο να φέρει σε άμεση επαφή, χωρίς μεσάζοντες και «προστάτες», τους Έλληνες αγρότες με τους Έλληνες καταναλωτές, σε τιμές χωραφιού.

Έχει ήδη βρεθεί ο χώρος στο κέντρο της Αθήνας, ενώ αυτές τις μέρες θα τοποθετηθούν τα ράφια και τα άλλα υποστηρικτικά της οργάνωσής του συστήματα, για την άμεση επαφή του Έλληνα αγρότη, με τον Αθηναίο καταναλωτή και την όσο καλύτερη γίνεται εξυπηρέτησή του.

Βρισκόμαστε σε μια πάρα πολύ λεπτή φάση όπου η συνεργασία όλων των Ελλήνων Πατριωτών, είναι απαραίτητη. Για τον λόγο αυτό, το Κίνημα ξεκαθαρίζει:

1. Η διαχείριση του χώρου, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΚΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜ. Θα βασίζεται στην αυτοοργάνωση, έτσι όπως εξ’ άλλου θα έπρεπε, για ένα Κίνημα βαθύτατα δημοκρατικό, όπως το Πατριωτικό Μέτωπο. Η Επιτροπή Διαχείρισης του Ανταλλακτηρίου, θα είναι μικτή, από τους ίδιους τους αγρότες και από την ομάδα εθελοντών που ήδη διαμορφώνεται και η οποία είναι ανοιχτή σε όποιον επιθυμεί να βοηθήσει.

2. Ο χώρος διατίθεται τουλάχιστον για την πιλοτική του φάση ΔΩΡΕΑΝ, ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΤΙΤΙΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ. Η μοναδική υποχρέωση που έχουν οι αγρότες, είναι να μεταφέρουν τα προϊόντα τους, να τα τοποθετούν στα ράφια του ανταλλακτηρίου και να τα διαθέτουν στο κοινό.

3. Στο ανταλλακτήριο, μπορούν να συμμετέχουν ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΑΓΡΟΤΕΣ όπου θα πωλούν ΜΟΝΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΙΟΝΤΑ. Αποκλείονται όσοι διακινούν προϊόντα άλλων αγροτών όπως και «παραγωγοί λαϊκών αγορών».

4. Στην πρώτη αυτή φάση, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥΣ ΝΑ ΔΙΑΚΙΝΗΘΟΥΝ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΨΥΓΕΙΑ. (Νωπά, γαλακτοκομικά κλπ). Θα διακινηθούν (μέχρι την επόμενη φάση κατά την οποία το ανταλλακτήριο θα εξοπλισθεί με τους προβλεπόμενους υγειονομικούς χώρους), μόνο προϊόντα που δεν χρειάζονται συντήρηση, όπως φασόλια, λάδια, ελιές, ρύζια, κρασιά, τσίπουρα κλπ.

Το Πατριωτικό Μέτωπο σε αυτήν την φάση:

1. Καλεί τους Έλληνες αγρότες να δηλώσουν συμμετοχή στο Ανταλλακτήριο, υποβάλλοντας τα στοιχεία και τα προϊόντα τους στο Πατριωτικό Μέτωπο στην σελίδα http://www.pamet.gr/ContactForm.html ή στέλνοντας email στο pametopo@gmail.com, φάξ στο 2103311652 ή ακόμη επικοινωνώντας με τα τηλέφωνα 2103311642 και 6980292626.

2. Παρακαλεί τους ανεξάρτητους Έλληνες bloggers, να διαδώσουν το μήνυμα, δεδομένου ότι τα φερέφωνα του ΔΝΤ μεγάλα ΜΜΕ, θα συνεχίσουν την ομερτά που έχουν επιβάλλει στο ΠΑΜ. Το διαδίκτυο και οι ανεξάρτητες Πατριωτικές φωνές του, μπορούν να συμβάλλουν τα μέγιστα, στο σπάσιμο του αποκλεισμού των πατριωτικών κινήσεων που έχουν επιβάλλει τα μεγαλοκάναλα των μεγαλοεργολάβων.

3. Θερμοπαρακαλεί τα τοπικά και περιφερειακά ΜΜΕ και τον Τύπο, που λειτουργούν και απευθύνονται σε αγροτικές κυρίως περιοχές της χώρας, να προωθήσουν την υπόθεση του Ανταλλακτηρίου. Θα βοηθήσουν έτσι τους αγρότες μας να καταλάβουν πως κάποια στιγμή, θα πρέπει και αυτοί να συμμετέχουν στον αγώνα για να ξεπεραστούν τα εμπόδια των μεσαζόντων που κατακλέβουν σε τιμές εξευτελιστικές τα προϊόντα τους.

4. Τέλος, καλεί όλον τον ελληνικό λαό να καταλάβει, πως ή προσπάθεια αυτή του Ανταλλακτηρίου, είναι ότι πιο φρόνιμο μπορεί να πράξουμε όλοι μαζί, για να προετοιμαστούμε για την καταιγίδα που μας ετοιμάζουν οι νεοταξίτες και οι τοκογλύφοι που κυβερνούν τη χώρα. Αν το πιλοτικό αυτό σχέδιο πετύχει, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο της πλήρους ανάπτυξης Ανταλλακτηρίων σε όλη τη χώρα και σε πολλαπλά πεδία διάθεσης της πρωτογενούς παραγωγής αλλά και της μεταποίησης, κατευθείαν από την πρωτογενή παραγωγή και χωρίς αισχροκέρδεια, στον Έλληνα καταναλωτή. Παράλληλα, θα αποδείξουμε πως δεν χρειαζόμαστε διεθνείς «προστάτες», που με τα πολυκαταστήματά τους, ελέγχουν την τσέπη μας και φυσικά κατευθύνουν και τις καταναλωτικές μας επιλογές σε εισαγόμενα προϊόντα, αμφιβόλου ποιότητας και σε απαράδεκτες τιμές.

Κεντρικός μας στόχος, να μην πεινάσει κανείς, στις δύσκολες εποχές που έρχονται. Παράλληλα, να προχωρήσουμε επιτέλους σε αυτό που από το 1957 για παράδειγμα δρομολόγησαν οι Ολλανδοί, με το κεντρικό σύστημα διαχείρισης των αγροτικών τους προϊόντων. Με συνέπεια, να ελέγχουν με τα χαμηλής ποιότητας προϊόντα τους, τις αγορές της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης.

Κανείς μας δεν πείθεται από τα παραμύθια του Σκανδαλίδη, για «δημοπρατήρια» και άλλα «πράσινα άλογα» του νεοταξικού, ακροδεξιού ΠΑΣΟΚ. Η «συμβολαιακή γεωργία» που ετοιμάζουν οι εκφραστές της παγκόσμιας διακυβέρνησης του ΓΑΠ, θα είναι το τελειωτικό χτύπημα στον ήδη εξαθλιωμένο Έλληνα αγρότη και στον έλεγχο της εθνικής, πρωτογενούς παραγωγής. Απαντάμε τώρα, απαντάμε σήμερα στους νεοταξίτες. Με επιστροφή στην κοινωνία της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας.

.........Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά: Πατριωτικά.......